Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • Een mooie meevaller
    Rate this post

    Meneer was al lang ziek en als een verwoede wandelaar vond hij het ook zeer moeilijk te aanvaarden dat het lopen voor hem steeds moeilijker werd. Terwijl hij op de verpleeg­afdeling van het woon-zorgcentrum zat, heb ik hem bezocht. Ik schrok van het zielige hoopje mens dat er van hem was overgebleven. Gelukkig werkte het in de boven­kamer nog goed en was hij blij mij te zien. Zijn vrouw, die vanwege een heupoperatie op dezelfde afdeling verbleef, was er ook. Na een kwartiertje zag ik dat hij vermoeid raakte en was het voor mij een teken om afscheid te ­nemen. Niet lang daarna is hij overleden.

    Zo kwam het dat mij werd gevraagd om de uitvaart te ­verzorgen van één van mijn AH-klanten. In de tussenliggende dagen van overlijden en uitvaart was ik bij mevrouw en zij vertelde mij dat haar zoon een oude polis op naam van meneer had gevonden. ‘Nou’, vertelde ze, ‘gooi die maar weg, want die is zó oud; die is vast niks meer waard.’
    Ik vroeg haar of ik de polis mocht zien en die mee naar huis mocht nemen om de verzekeringsmaatschappij op te zoeken. Veel kleine maatschappijen bestaan niet meer, maar de polissen zijn overgenomen door de grote maatschappijen en de bedragen worden keurig uitgekeerd. ‘Natuurlijk’, zei ze.

    De volgende dag bezocht ik haar weer en ze vroeg mij gelijk naar de polis. Ik vertelde haar dat ze haar zoon maar een dikke knuffel moest geven, want als hij haar advies had opgevolgd, had ze € 640,- in de prullenbak gegooid. Vol ongeloof keek ze me aan en ik vertelde haar dat oude polissen altijd hun waarde behouden, ook al bestaat de verzekeringsmaatschappij niet meer. ‘Dit is toch een mooie meevaller’, zei ik haar en dat beaamde ze, maar wel met de mededeling dat ik hiervoor een mooie bos bloemen zou krijgen.

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply