Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • Een uitvaart die vier weken duurde
    Rate this post

    Sommige uitvaarten blijven je voor de rest van je leven bij. Zo zal ik de uitvaart van Peter nooit vergeten. Die nam dan ook maar liefst een periode van vier weken in beslag. Dat kwam omdat Peter in het buitenland, op een niet natuurlijke manier, was overleden.

    Ik weet nog precies het moment dat Peters schoonzus mij belde. De familie had net het nieuws over de dood van Peter gehoord en was in shock. Ik kon niet meteen komen, omdat ik net middenin de afrondende fase van een crematieplechtigheid zat, maar daarna ben ik meteen naar hun toegegaan.

    Zoveel vragen
    Eenmaal aangekomen in de seniorenwoning van Peters moeder trof ik een emotionele chaos aan. De negen familieleden, die zich in de kleine kamer verzameld hadden, waren behoorlijk van de kaart en zaten vol vragen. Wat was er precies gebeurd? Waar was het lichaam van Peter op dit moment? Wás Peter het überhaupt wel, had de politie zich niet vergist? Voor mijzelf was dit ook niet een alledaagse situatie, ik had nog niet eerder een dergelijke uitvaart hoeven regelen, dus eerlijk gezegd zat ik met dezelfde vragen. De klap was hard aangekomen bij Peters moeder, zijn zus en kinderen. Door hun verdriet en ontreddering waren ze nauwelijks in staat om helder na te denken en beslissingen te nemen. Dat zie ik vaak bij een plotseling en onverwacht overlijden. Gelukkig kan ik door mijn professie dan wel de helikopterview bewaren, waardoor ik het overzicht houd en alles in goede banen kan leiden, dus ik beloofde hen dat ik dit zou gaan regelen.

    Ambassade
    Normaal gesproken begint mijn werk als uitvaartverzorger pas zodra het lichaam van de overledene er is. Officieel hoort de rest niet bij mijn takenpakket, dus ik kon twee dingen doen: óf hen laten weten dat ze dit zelf moesten uitzoeken óf hen meehelpen. Ik koos voor het laatste. Deze familie en hun verdriet hadden me geraakt. Ik wilde hen helpen.
    Daarbij kwam ik middenin een lastige bureaucratische rompslomp terecht. Eerst wilde de ambassade mij geen informatie geven, ik was immers geen familie. Er moest eerst toestemming van de familie geregeld worden dat ik namens hen als contactpersoon mocht optreden. Peters lichaam bleek in beslag genomen te zijn en de instanties in dat land aan de andere kant van de wereld namen alle tijd om het onderzoek af te ronden. Uiteindelijk duurde het drie weken voordat zijn lichaam onder voorwaarde van begraven naar Nederland kon worden vervoerd.

    Orde in de chaos
    In die drie weken wist ik orde in de chaos te scheppen en ik hield de familie van alles op de hoogte. Ook ging ik regelmatig even langs bij Peters moeder. Zij zweefde tussen hoop en vrees. Ging het wel om Peter of was er een fout gemaakt?
    In die weken was er ook alle tijd om alvast een rouwkaart te ontwerpen. Omdat ik een grafische achtergrond heb, heb ik daar echt alles in kunnen stoppen en het is een heel mooie, persoonlijke kaart geworden. Toen ik bij Peters moeder langsging met de proefdruk was ze diep ontroerd. Ze hield de kaart stijf vast, wilde hem niet meer loslaten. Natuurlijk mocht ze hem houden, en hij kreeg een ereplaatsje in haar vitrinekast.

    Supermooie uitvaart
    Toen Peter eenmaal terug was in Nederland hebben we er alles aan gedaan om hem weer enigszins toonbaar te maken. We zorgen ervoor dat enkele lichaamsspecifieke kenmerken, zoals een opvallende tatoeage, goed zichtbaar waren. Vooral voor Peters moeder bracht dat duidelijkheid. Eindelijk was daar, naast het verdriet, de berusting dat het écht om haar zoon ging.
    De uitvaart van Peter was heel bijzonder. Omdat een crematie niet was toegestaan, hebben Peters zoon, zijn zus en moeder met veel zorg een plekje op de begraafplaats uitgezocht waar hij begraven zou worden. Peters zus rijdt trike en zij stond erop haar broer zelf weg te brengen. De hele motorclub begeleidde haar en Peter naar zijn laatste rustplaats. De aula, waarin een grote glazen schuifwand zit, zat helemaal vol en het was een indrukwekkend gezicht hoe Peters zus voor de glazen pui stopte en de kist met Peters lichaam naar binnen werd gedragen. Het was echt een supermooie uitvaart met na afloop een biertje, want daar hield Peter zo van. Alles was helemaal in zijn stijl.

    Onder mijn huid
    Ik heb een heel bijzonder verzorgingsteam om me heen en samen hebben we overal in meegedacht en alles zó kunnen regelen, zoals Peters nabestaanden dat graag wilden. Door het intensieve contact gedurende die vier weken, is deze familie echt onder mijn huid gaan zitten. Ik spreek hen nog regelmatig.

    Over Kuipers & Pikart Uitvaartzorg
    Bram Kuipers en zijn collega’s begeleiden elke stap van de uitvaart en het afscheid en geven je advies. Bram: ‘We proberen het ook luchtig en positief aan te pakken en de nabestaanden nauw te betrekken. De dood hoort bij het leven: iedereen komt uiteindelijk te overlijden. Het is dan fijn als je hier samen over kunt praten.’

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply