Jan en Mia zijn 15 jaar getrouwd en hebben 2 kinderen van 12 en 10 jaar. Jan en Mia zijn elkaars tegenpool: Mia is het zonnetje in huis en Jan de tobber, een ietwat sombere man. Mia omschrijft het meermaals als: ‘Hij houdt mij met mijn voeten op de grond, begrenst de uitgaven en leert de kinderen om ergens rustig de tijd voor te nemen.’ Groot is haar verbazing als zij 3 jaar geleden thuiskomt en Jan bij de deur staat met tickets voor een vakantiereis naar Amerika. Een rondreis van 4 weken, een combinatie van natuurparken en Disneyland. De kinderen zijn door het dolle heen. Gewonnen in de loterij? Promotie? Jan wuift al haar vragen weg en zegt haar gewoon te gaan genieten. Tijdens de reis lijkt Jan een andere man: joviaal en risicovol, maar ook toenemend agressief. Op de terugreis gaat hij net niet op de vuist met de steward.

Kort na de vakantiereis wordt hij aangehouden op de snelweg. Hij maakt een verwarde indruk en wordt meegenomen ter beoordeling. Hij wordt tegen zijn zin opgenomen en de diagnose ‘bipolaire stoornis’ wordt gesteld. Jan en Mia krijgen uitleg en voorlichting over de ziekte. Zij zijn vastbesloten om deze ziekte niet hun leven te laten beheersen.
De praktijk blijkt anders. Een korte schets: om de vakantie te bekostigen, heeft Jan schulden gemaakt. De medicijnen maken hem sneller moe, waardoor hij minder overuren kan maken. De sfeer is gespannen. Mia gaat discussies uit de weg en krijgt steeds meer het gevoel een rol te spelen voor de buitenwereld. Zij geeft aan te willen scheiden. De familie en naaste omgeving spreken er schande van. Jan en Mia komen in mediation en ondanks (of dankzij) Jans kijk op de zaken maken zij prima afspraken. We bereiden de gesprekken met de kinderen voor. Dit leidt meermalen tot zeer ontroerende momenten. Ook de ouders van Jan en Mia sluiten een keertje aan tijdens een sessie, waardoor er meer begrip ontstaat. Inmiddels zijn Jan en Mia gescheiden en is er een nieuw evenwicht ontstaan dat voor alle betrokkenen goed werkt.