Wat een heerlijke openingszin als je iemand ontmoet die je een tijdje niet gezien hebt. Dit wil toch iedereen horen? Wanneer deze zin tegen mij uitgesproken wordt, dan groei ik stiekem een klein stukje, ga ik net wat rechter staan en voel ik me ineens een stuk beter! En wanneer ik na het erop volgende gesprek wegloop, dan is het een knap mens die dan mijn glimlach van mijn gezicht af weet te krijgen. 

Maar waarom zegt iemand dit tegen je? Ik heb mezelf dat wel eens afgevraagd. Volgens de reclames moeten we er allemaal ‘stralend, gezond en jong’ uitzien. Dus een perfect gebit, een prachtige huid zonder rimpels en vooral heel energiek zijn. En dat kunnen we natuurlijk bereiken door veel (dure) smeersels te gebruiken, mee te doen met allerlei dieethypes, gezondevoedinggoeroes en vooral veel sporten. En dan niet de ‘derde helft’ sport, maar hup, naar de sportschool, hardlopen, Yoga, Shabam of Zumba clubs et cetera et cetera. En dan komt het allemaal goed met ons. O ja, en vooral niet roken en drinken.

Nou, ik zie het toch een klein beetje anders. Want wanneer straalt iemand? Is dat wanneer men bijvoorbeeld 60 jaar is en 25 lijkt? Zoals mijn moeder zegt: ‘Van buiten een lyceum, van binnen een mausoleum?’ Of dat iemand zó gezond en mooi is, dat de ultrawitte rechte tanden bijna pijn aan de ogen doen en dat eten in een gewoon restaurant zijn of haar hele bioritme verstoort?

Volgens mij straalt iemand wanneer hij of zij goed in zijn vel zit. Oud, jong, wit, bruin, geel vel, met rimpeltjes en oneffenheden. Dus van binnenuit blij is. Met zichzelf, het leven of de wereld. Zo iemand die, wanneer je hem of haar aankijkt, je gelijk energie geeft en dat je gelijk zin in een gesprek hebt. Zo iemand die, wanneer je afscheid neemt, je nog een paar uur een goed gevoel geeft. Maar vooral waar je met plezier naar kijkt. Mooi of lelijk, dat vervaagt gelijk.

Hoe krijg je dat voor elkaar? Nou, het lijkt moeilijk en dat is het soms ook echt. Als je zorgen hebt, in welke vorm ook, is het heel lastig om goed in je vel te zitten; te stralen dus. Maar het is niet iedere dag donker om je heen, toch? Daarom, als je opstaat: begin eens eerst met het goed verzorgen van jezelf. Zorg dat je altijd, wat er ook gebeurt of in wat voor situatie je zit, goed verzorgd bent. Dat betekent fris gewassen, lekker je gezicht schoongewreven, haren goed gekamd, eventueel beetje make-up. Schone kleren aan. Nieuw en hip is niet belangrijk; schoon en verzorgd wel. Trek kleren aan die (bij je) passen! Je bent vrouw, en dat mag iedereen zien. En probeer eens af en toe wat kleur.

Maak tijd voor een kop thee / koffie en eet iets. Dan kun je aan de dag beginnen. Kijk eens naar buiten. Er is altijd wel iets positiefs te zien. Het zit hem vaak in kleine dingen… Ga naar buiten, voel de wind, de zon, zelfs de regen. Tover een glimlach op je gezicht, denk aan iets wat leuk is. Ga niets doen met haast. Dat heeft toch geen zin. Geniet van dingen die je (financieel) wel kunt. Geniet van geuren. Ga een gesprekje aan. En laat aan mensen zien dat je leeft en vaak, ondanks alle zorgen, kunt genieten van mooie dingen.

Ga rechtop staan. En vooral: wees jezelf. En mocht dit allemaal een beetje lukken, dan zul je vanzelf een keer iemand ontmoeten die tegen je zegt: ‘Goh, wat zie jij er stralend uit!’ En dat doet goed. Echt.

Ik zou zeggen: succes! Geniet van het leven. Maak er iets van. Op het moment dat ik dit schrijf, schijnt buiten de zon. Dus huispak uit, gewone kleding aan en naar buiten. En dan met al mijn goede zin en voornemens kijken of er iemand tegen mij zegt: ‘Goh, wat zie jij er stralend uit…’