Rianne komt naar mijn praktijk omdat ze thuis woedeaanvallen heeft. Ze vertelt: ‘Ik gooi dan met de deuren, scheld iedereen de huid vol en verstop me dan in mijn kast op mijn kamer. Daar word ik rustig en niet gestoord. Ik weet niet waarom ik boos wordt; het kan van alles zijn. Iets wat me in de weg zit, iets wat er in de wereld gebeurd is, een ruzie met een klasgenootje, juf die boos op me is geweest en wat ik niet eerlijk vind.’

Haar ouders hebben alles al geprobeerd, van boos terugdoen en straffen tot negeren, maar niets heeft geholpen.
Rianne is hoogbegaafd en heeft een sterk ­rechtvaardigheidsgevoel. Ze heeft regelmatig het gevoel niet begrepen te worden en kan zich erg druk maken over al het onrecht dat er in de wereld plaatsvindt. Dit komt bij ­hoogbegaafde kinderen veel voor.
De ouders van Rianne hebben inmiddels ­geleerd dat als Rianne zo boos is, ze haar gewoon laten uitrazen. Ze geven haar wel de boodschap mee, dat als ze hun hulp nodig heeft, het hun kan vragen.
Rianne heeft nu het gevoel dat ze gewoon boos mag zijn, en dat het niet nodig is om dat gevoel te moeten wegstoppen: ‘Daar word ik alleen maar meer boos om en dan ben ik net een vulkaan die uitbarst! Nu mijn ouders me gewoon laten, ben ik ook niet meer zo vaak boos.’