Heeft jouw peuter weleens een driftbui? Nou, berg je dan maar! Want een peuter kan, vaak op een moment dat je het niet verwacht, opeens een driftbui krijgen.

Voorbeeld: nadat je je kleine hebt opgehaald bij de peuteropvang, ga je nog even samen naar de supermarkt; gezellig een boodschapje doen. Dat gaat een tijdje goed, je peuter loopt fijn met z’n ‘eigen’ boodschappenkarretje met je mee en legt goedgemutst de artikelen erin waar jij om vraagt. ‘Deze appels ook, mama?’ ‘Ja, doe die ook maar. Je bent een goede hulp voor mama!’ Opeens valt het oog van je peuter op een zeer aantrekkelijk uitziende zak snoep… ‘Mama, deze ook doen?’ Jij: ‘Nee, laat die maar liggen. Die hebben we niet nodig.’

En dan begint het feest… Als een blad aan een boom slaat je peuter om, en van een vriendelijk manneke verandert hij in een krijsend monstertje. Tja, je hebt ‘nee’ gezegd. Je peuter loopt rood aan, begint hard te schreeuwen, stort zich op de grond, krijst alsof de wereld vergaat en schopt alle kanten op. Je kijkt er met grote verbazing naar en denkt: ‘Waar komt dit opeens vandaan? Wat ging er nou mis? Het was toch heel gezellig?’ En: ‘Dat gedrag heeft hij echt niet van mij!’

Overwinning
Ondertussen probeer je op lieve toon je kleine man weer tot rede te brengen: ‘Kom nou joh. Mama heeft thuis toch ook snoepjes?’ Maar hoe je ook probeert, niets helpt. Ondertussen heb je het gevoel dat de hele supermarktbevolking naar je kijkt, je krijgt het warm, je geduld raakt op, je wordt boos. Je wil je kind overeind zetten, maar hij ontworstelt zich aan je greep en gaat zo mogelijk nog harder schreeuwen… Dan pak je de zak snoep uit het rek, gooit die in zijn karretje en zegt: ‘Nou, vooruit dan, maar nu naar de kassa!’ Onderweg naar huis loop jij nog stoom af te blazen, maar je peuter is, op wat nasnikken na, weer zijn zonnige zelf. Hij heeft een ‘overwinning’ behaald.

Waar komt een driftbui vandaan?
Kinderen tussen de 2 en 4 jaar ontwikkelen een eigen wil en ontdekken dat ze iets niet of juist wél willen. Dat is ineens een heel sterk gevoel waarmee ze flink gaan oefenen, zoals in het voorbeeld. Wanneer een kind ouder wordt, verdwijnen die heftige emoties in de meeste gevallen, kan hij ook beter praten en zeggen wat hij wel en niet leuk vindt. Maar een peuter die deze vaardigheden nog volop aan het ontwikkelen is, kan die woorden nog niet vinden, dus gebruikt hij of zij een andere uitlaatklep. Om je gerust te stellen: het is een fase en het gaat over. Laat je peuter uitrazen en probeer hem of haar af te leiden.

Even laten uitrazen
De medewerkers van de kinderopvanglocaties van Vlietkinderen maken natuurlijk met regelmaat driftbuien mee. Ten opzichte van de thuissituatie is het voor pedagogisch medewerkers gemakkelijker om de peuter in kwestie even te laten uitrazen. Er zijn tenslotte andere kinderen die ook aandacht vragen. Vaak is de driftige peuter dan ook weer snel afgeleid en kan hij na een knuffel weer fijn meedoen!