Joost Emmen is 48 jaar en een jaar geleden ­geopereerd aan beginnende prostaatkanker in het Prostaatcentrum zuidwest Nederland. Tijdens een robotoperatie is zijn prostaat verwijderd. ‘Een tijd incontinent zijn, is geen pretje!’

Joost was net aan het opkrabbelen van een burn-out en een virusinfectie op zijn evenwichtsorganen. ‘Na het lopen van de marathon van New York ben ik omgevallen,’ vertelt hij. ‘Het was allemaal te veel geweest: jarenlang te hard werken en te veel sporten. ‘Door die burn-out ben ik wel rustiger geworden, heb ik mezelf helemaal gereset. Als toetje op mijn burn-out kwam het bericht van de prostaatkanker.’ Joost Emmen had moeite met plassen en bleek een vergrote prostaat te hebben. Zijn alerte huisarts verwees hem meteen door. Uit een biopt bleek dat hij prostaatkanker had, maar nog geen uitzaaiingen naar de lymfeklieren.

‘Ik was vol vertrouwen’
‘Ik kreeg in Franciscus Gasthuis door uroloog Egbert Boevé en oncologieverpleegkundige Lucrezia Bani een helder beeld geschetst: vanwege mijn leeftijd was een verwijdering van de prostaat de beste optie. Ik was vol vertrouwen en voelde me in goede handen.’ De operatie verliep vlot en voorspoedig. De gevolgen van een dergelijke operatie zijn heftig. ‘Ik was incontinent en impotent en had erectie­stoornissen’, aldus Joost. ‘De incontinentieklachten zijn tijdelijk. Gewoon een kwestie van veel trainen. Ik heb een korte tijd met luiers rondgelopen. Dat is niet leuk. Maar ik heb er nooit geheimzinnig over gedaan en het me niet laten belemmeren in de sociale omgang. Sommige mensen vinden het allemaal heel interessant, anderen zijn onzeker en projecteren hun eigen angsten.’

Nieuwe deur opengegaan
Na de operatie is Joost een maand thuis geweest en is hij daarna weer rustig begonnen met werken. ‘Je kunt thuis gaan zitten treuren, maar dat schiet ook niet op.’ Elke drie maanden is er een controle. ‘Mijn PSA-waarde (een test om prostaatkankerpatiënten te volgen) is niet meetbaar en dat is goed. Ik heb geen angst dat de kanker zal terugkeren, ben nu meer in het hier en nu bezig en concentreer me op de dingen die ik nog wél kan.’