Als we een naaste verliezen rouwen we en rouwen betekent hard werken. Het is een proces dat veel tijd kost, rouwen moet goed gebeuren anders kunnen er allerlei lichamelijke of geestelijke klachten ontstaan. Als je op dit moment rouwt vraag je je misschien af hoe anderen rouwen. Wij hebben aan drie rouwende mensen gevraagd hoe zij hun grote verlies verwerken. Lees nu hoe Marieke, Nina en Ismael rouwen.

Marieke schrijft al haar gevoelens op;
‘Ik ben soms zo verward en kan dan de hele dag niet eten.’ ‘Na het overlijden van mijn man en nog weken na de crematie voelde ik mij verdoofd, het verwarde gewoel kwam pas later.’ ‘Ik neem al jaren dezelfde bus en tram als ik bij mijn moeder op bezoek ga maar opeens wist ik niet meer waar ik uit moest stappen, zo gedesoriënteerd was ik.’’ Mijn buurvrouw vertelde dat zij na het overlijden van haar zus ook verward was en er baat bij had haar gevoelens op te schrijven.’ ‘Ik heb nu twee dagboeken, een dagboek voor mooie herinnering en een dagboek waar ik in schrijf hoe ik mij voel.’ ‘Ik weet dat ik nog een lange weg te gaan heb maar door te schrijven ben ik niet meer zo chaotisch.’

Nina raadpleegt een paragnost
‘Mijn moeder overleed toen ik 16 jaar oud was, elf jaar geleden is het inmiddels.’ ‘Ik ben nu zelf moeder, Tessa mijn dochter is 3 jaar en er gaat geen dag voorbij dat ik aan mijn moeder denk.’ ‘Soms voel ik een steek in mijn hart, ik mis mijn moeder verschrikkelijk.’ ‘Als ik er met mensen die in mijn leven zijn over wil praten weten ze vaak niet wat ze moeten zeggen of ze reageren verontwaardigd. ‘Elf jaar geleden en ben je er nu nog niet overheen?’ zei een vriendin laatst.’ ‘Via internet ben ik in contact gekomen met een paragnost en het voelde meteen goed.’ ‘Geen oordeel alleen medeleven en begrip voor mijn situatie heb ik tot nu toe ervaren tijdens een online chat met een paragnost.’ ‘Ik start een chat als het mij allemaal even teveel is en voel mij daarna stukken beter.’

Ismael leest boeken over verlies en rouwen
‘Twee jaar geleden is mijn vrouw Leila onverwacht overledenen, ik ben niet zo een prater en ik wil anderen niet lastig vallen met mijn verdriet.’’ s ‘Avonds na het werk ging ik in de eerste weken na Leila’s overlijden iedere avond hardlopen maar ik werd steeds neerslachtiger en depressiever.’ ‘Mijn huisarts verwees mij naar een psychologe terwijl ik hoopte op medicatie, de psychologe had al snel door dat ik mij niet op mijn gemak voelde.’ ‘Op haar aanraden heb ik het boek; Het nieuwe zwart, van Darian Leader een Britse psychoanalyticus gelezen.’ ‘Het boek heeft mij enorm geholpen en ik weet nu dat medicatie geen oplossing is, je grote liefde verliezen is verschrikkelijk en alleen het doorleven van dit lijden helpt volgens Darian Leader.’ “Voor mij dus geen antidepressiva dankzij het waardevolle boek.’

Zoals je gelezen hebt rouwen Marieke, Nina en Ismael alle drie op een andere manier.

Natuurlijk zijn er nog veel meer manieren om te rouwen zoals:
1. Lotgenoten zoeken
2. Naar een psycholoog gaan
3. Op reis gaan om tot jezelf te komen
4. Je in je werk storten
5. Veel sporten

Waar jij ook voor kiest vergeet niet dat het doorleven van je verdriet belangrijk is voor je toekomst. Heel veel sterkte!