Na mijn economiestudie succesvol te hebben afgerond, begon ik aan een functie als financieel medewerker in het ziekenhuis. Omdat ik nogal jong oogde, sprak de professor mij vaak aan als ‘meisje’. Dit bracht mij in verwarring en ik werd onzeker. Hierom zocht ik hulp bij haptotherapeut Ellen Schoemaker.
Al bij de eerste aanraking werd het duidelijk waar de schoen wrong. Ellen ging naast de behandelbank zitten en vroeg wat er nog meer aan scheelde, en legde uit dat mijn reactie op de aanraking vergelijkbaar was met die op kindermishandeling of incest.
Ik was vroeger in behandeling geweest bij een psycholoog en dacht het incestverhaal verwerkt te hebben. Vanaf mijn vroege jeugd kleineerde mijn oudere broer me, en toen hij ouder was, wilde hij regelmatig betast worden. In mijn hoofd had ik het met behulp van de psycholoog goed geordend, maar mijn lijf verstijfde op elk signaal dat leek op vroeger.
In de behandeling leerde ik via mijn gevoel de intentie van de ander te interpreteren en vervolgens een passende reactie te geven. Ook leerde ik bewust te ontspannen en minder overmatig alert in het leven te staan. Ik had een partner die niet zo van sex hield, wat goed paste bij mijn verleden. Door de behandeling kreeg ik een stuk van mijn onbevangenheid terug en ging ik genieten van de nabijheid en intimiteit van mijn medemens.
Inmiddels heb ik een nieuwe baan en een nieuwe partner. Het verleden blijft deel van mij, maar het beheerst niet meer mijn toekomst.
Leave a reply →
Reageer op dit artikel