Sinds mijn vijftiende loop ik fanatiek hard. Elk weekend trainen in het bos, doordeweeks samen met mijn loopmaatje en regelmatig een hardloopwedstrijd. Maar daar kwam twee jaar geleden verandering in.

Met een groep vrienden ging ik op wintersport en we hadden de tijd van ons leven. Skiën en genieten van de prachtige besneeuwde vergezichten. Op de laatste dag van onze vakantie verdraaide ik tijdens het skiën mijn knie. Ik weet nog dat ik een harde ‘knak’ hoorde en ik voelde gelijk dat er iets goed fout was. Ik kon niet meer lopen en mijn knie werd steeds dikker en pijnlijker.

Toen ik na een pijnlijke vlucht thuiskwam, bezocht ik gelijk de huisarts. Die had het vermoeden dat er iets met mijn meniscus was en stuurde me naar de orthopeed. Ik kreeg een MRI-scan en jawel, er zat een grote scheur in mijn meniscus. Dat was schrikken! Ik had gepland om na mijn wintersportvakantie te trainen voor de halve marathon, maar de orthopeed liet duidelijk weten dat ik dat de eerste tijd wel uit mijn hoofd kon zetten. Ook plande hij mij in voor een kijkoperatie, zodat de scheur in mijn meniscus verholpen kon worden.

Na de operatie liep ik eerst een aantal dagen op krukken. De lichamelijke pijn viel gelukkig reuze mee. Mentaal deed het echter veel pijn dat ik afhankelijk van anderen was en niet kon hardlopen. Ik voelde me zó beperkt en gehandicapt. Twee weken na de operatie begon ik met een revalidatietraject bij een fysiotherapeut, zodat ik onder begeleiding mijn beenspieren sterker kon maken en ook weer vertrouwen in mijn lichaam kreeg. Want dat vertrouwen had een flinke knauw gekregen. Het voelde alsof mijn lichaam me in de steek had gelaten en deze overtuiging moest ik zien kwijt te raken. Door de goede begeleiding van de fysiotherapeut ging het stapje voor stapje steeds beter, zowel lichamelijk als geestelijk.

Na twee maanden revalideren mocht ik voorzichtig een begin maken met hardlopen. Wat voelde het heerlijk om weer te mogen rennen! Inmiddels ben ik een jaar verder en kan ik met trots zeggen dat ik vorige week een halve marathon heb kunnen lopen. Ik ben er weer, met dank aan mijn fysiotherapeut!

– Sandra (40 jaar)