Rate this post
  • Jij mag gezien worden!
    Rate this post

    Jonge kinderen zijn over het algemeen heel eerlijk en puur. Ze laten zich nog niet leiden door wat anderen van en over hen denken, en doen en zeggen gewoon wat er in hen opkomt. Zonder schaamte. Maar ergens onderweg naar de volwassenheid verliezen we bijna allemaal een groot deel van die eigenheid. Het voelt immers veel veiliger om op gebaande paden te lopen en te doen wat er van ons verwacht wordt. Het gevolg is dat we onszelf steeds minder gezien voelen. Maar hoe heerlijk zou het zijn als je weer helemaal jezelf durft te zijn?

    Anouk Brinkman kan erover meepraten. ‘Als kind vond ik heel veel dingen leuk: ik was altijd aan het tekenen, zingen, dansen en schreef verhalen. Hoewel ik in mijn puberteit drie keer per week naar de muziekschool ging en ook wekelijks dansles had, koos ik vanuit ratio voor de School voor Journalistiek. Hoewel ik me op aandringen van mijn tekenleraar ook had aangemeld voor een vooropleiding voor de kunstacademie, vond ik dat doodeng. Mijn stijl, datgene wat ik vanuit mijn hart en ziel maakte, zou dan beoordeeld en vergeleken worden. Toen ik op allebei de opleidingen was aangenomen, koos ik voor de veilige weg: een opleiding waar ik over andermans verhalen en passies zou leren schrijven.’

    Passie
    Na haar studie werkte Anouk eerst vier jaar in loondienst. ‘Toch kwam elke keer dat verlangen om te tekenen en te schilderen weer naar boven. Ik besloot voor mezelf te beginnen en in opdracht schilderijen en journalistieke verhalen te gaan maken. Maar binnen no time had ik ontzettend veel opdrachtgevers uit mijn schrijversnetwerk en sneeuwde mijn creatieve behoefte weer onder.’

    Explosie
    Na de geboorte van haar dochter, en kort daarna het overlijden van haar moeder en haar tante, maakte Anouk een heftige periode door. ‘Ik kwam in een psychose terecht, wat mijn emoties, maar ook mijn onderdrukte creativiteit, deed exploderen. In mijn zoektocht om met deze heftige ervaring en rouwverwerking om te gaan, heb ik diverse workshops en therapieën gevolgd. Zodoende maakte ik kennis met ‘stembevrijding’ en dat zorgde ervoor dat alle losgeraakte puzzelstukjes in mijzelf weer veel meer één geheel werden. Ik besefte dat ik me niet meer alleen op het schrijven moest richten, maar juist mijn creatieve kant meer ruimte mocht geven. Die verandering werd in eerste instantie heel zichtbaar in mijn dagboeken. Waar ik eerst netjes alle kantjes vol tekst schreef, kwamen er ineens citaten, tekeningen en gedichten op papier. Het was een totaal ongecontroleerde uiting van alles wat er in me opkwam’, lacht Anouk.

    De diepte in
    Omdat stembevrijding volgens Anouk bijdraagt aan leren om alle aspecten van jezelf te omarmen, is ze zelf les gaan geven. ‘Bij stembevrijding gaat het er niet om dat je goed moet kunnen zingen. Of je omgeving of jijzelf nou vindt dat je mooi zingt of vals, dat maakt helemaal niet uit’, klinkt het vol passie. ‘Het is zelfs de vraag wat dat eigenlijk is: mooi of vals zingen. Het gaat erom dat al die dingen die in je binnenste leven met jouw stem worden geuit. Ga maar gewoon de diepte in, maak maar dat ‘oergeluid’ vanuit je buik waarin je emotie ligt opgeslagen. De meeste mensen vinden dat in het begin raar of eng, maar het kan enorm bevrijdend werken, omdat het antwoord geeft op wat er bij jou van binnen leeft en zo graag naar buiten wil om gezien te worden.’

    Zingen in de buitenlucht
    Om dat gevoel van naar buiten keren letterlijk aan te gaan, geeft Anouk de individuele lessen het liefst in de natuur. ‘Ik woon vlak bij de Soesterduinen, een prachtig natuurgebied waar we alle ruimte kunnen nemen om geluid te maken. Er kan dan een gevoel van schaamte en ongemak in je opkomen, maar juist in zo’n omgeving is het interessant om die gevoelens helemaal te kunnen ervaren. De stemoefeningen zijn een heel zachtaardige manier om je angsten in de ogen te kijken, waardoor je dingen die je in het dagelijks leven moeilijk vindt ook gemakkelijker durft aan te gaan. Denk aan moeilijke gesprekken, confrontaties, maar ook leuke dingen die je spannend vindt, zoals complimenten geven, of het oppakken van een hobby die lang is blijven liggen. Hoe mooi is het dat je met zoiets simpels als je eigen stem je angsten kan aankijken en transformeren tot brandstof voor jouw creativiteit en talent?’

    Omarm je grijze haren
    Stembevrijding leerde Anouk anders te luisteren. ‘Minder invullend en verwonderend; niet alleen naar de ander, maar ook naar mezelf. Ik vroeg me bijvoorbeeld ineens af waarom ik mijn grijze haren altijd verfde. Hoe zag ik er eigenlijk uit onder die geverfde haren? Ik stopte daarom op mijn 34ste met verven en twee jaar later was mijn kapsel zoals het nu is: een spiegel van mijn levenservaring. Mijn grijze haar mag zichtbaar zijn en dat gun ik anderen ook.’ Met die ervaring bracht Anouk samen met stijlinspirator Marcella Veldhuis-Andringa het Gorgeous Grey magazine uit, een blad met daarin 22 portretten van vijf generaties vrouwen met natuurlijk grijs haar. ‘Het viel me in de persoonlijke verhalen op dat veel vrouwen er lang over doen voordat ze zich helemaal gelukkig voelen met zichzelf, zowel van binnen als van buiten. Het laten uitgroeien van hun grijze haar hielp hen in dat proces van zichzelf vinden.’

    Bestel het Gorgeous Grey magazine voor € 9,75 via www.dejankfabriek.nl/gorgeous-grey.

    Ervaar het zelf
    Volg ook een workshop bij de Jankfabriek of boek een individuele les met Anouk. Kijk op de website voor de actuele data en hoe je je hiervoor kunt aanmelden!

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply