Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • ‘Kanker heeft me veranderd’
    Rate this post

    In 2014 ging het mis toen Martin de Mont Ventoux op fietste. Vage klachten leidden tot een epileptische aanval. De oorzaak: een zeldzame hersentumor met slechte vooruitzichten. Een enorme klap. Zijn vrienden en zijn fiets hielpen hem erdoorheen.

    ‘Ik was iemand die middenin het leven stond. Een sportman in hart en nieren. Ik heb op redelijk hoog niveau geschaatst en gefietst. Dat is nu allemaal anders. Je lichaam is anders. Het fietsen heb ik wel weer opgepakt en dat heeft mij door een moeilijke periode heen gesleept. Maar het is niet meer het niveau van vroeger.’

    3 maanden tot 1 jaar
    ‘Na een klim op de berg Mont Ventoux – ten bate van KWF nota bene – ging het mis. Schuimbekken, een grijs gezicht… Het bleek een epileptische aanval, veroorzaakt door een tumor in mijn hersenen. Toen ik terug in Nederland was, vertelde de arts me dat mijn levensverwachting tussen de 3 maanden en 1 jaar lag. Alsof je vol op je kaak getroffen wordt. Na de diagnose zijn er veel emotionele momenten geweest. Je wereldje wordt op dat moment zó klein. Er is een periode geweest dat ik suïcidale gedachtes had. Maar je hebt een gezin, ouders, vrienden om je heen. Je moet verder.’

    Kort lontje
    ‘Ondertussen zijn we 4 jaar verder en ben ik er nog steeds. Sterker nog: van die middelgrote kipfilet in mijn hoofd van destijds is nog weinig zichtbaar op de scans. Toch is het niet de vraag óf hij terugkomt, maar wanneer. Daar moet ik mee leven.’
    ‘Kanker heeft me veranderd. Mijn lontje is een stuk korter geworden en dat heeft z’n weerslag op mijn gezin. Ga maar aan je kinderen uitleggen waarom papa niet altijd meer zo vrolijk is. Ook een boek lezen of een gesprek volgen is lastiger. Dat zijn dingen die je moet accepteren.’

    Steun van vrienden
    ‘Ik heb, sinds ik ziek ben, ontzettend veel steun gehad van goede vrienden. Zonder hen was ik er waarschijnlijk niet uitgekomen. Met vrienden praat ik gemakkelijker over zware onderwerpen dan met m’n ouders. En m’n gezin wil ik ook niet constant belasten met negatieve gedachtes. Mijn vrienden weten precies hoe ze me uit die negatieve spiraal kunnen trekken. Samen gaan we naar de kroeg voor een borrel. Even het verstand op nul en overschakelen naar een andere mindset. Voor mij werkt dat.’

    Fietscafé
    ‘Mijn toekomst is onzeker, maar dromen heb ik nog steeds. Zo zou ik graag een eigen fietscafé willen openen. Ik woon hier aan een dijk waar heel veel gefietst wordt. Ergens aan die dijk komt ooit dat fietscafé, het Velodrome, een modern café met oude fietsen aan de wand en mooie posters van vervlogen tijden. Wie weet komt het ooit zover.’

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply