Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • Kinderen en rouw
    Rate this post

    Langzaam rijdt hij een paar autootjes achter elkaar aan, parkeert ze, laat ze weer op gang komen… 20 minuten achtereen. Sam van 6 ‘spreekt de begrafenis van zijn vader nog eens door met zichzelf’. Ik laat hem begaan en blijf afgestemd aanwezig. Dat is voorlopig meer dan genoeg.

    Kinderen weten zelf heel goed wat ze nodig hebben om dat wat ze meemaken te verwerken en zich weer lekker in hun vel te gaan voelen. Suggesties geven kan, maar laat je kind bij voorkeur zelf vertellen wat hij/zij nodig heeft. Misschien antwoordt het met ‘Niets’ of ‘Ik weet het niet’ en is jouw zwijgende fysieke nabijheid voorlopig ruim voldoende.
    De kunst is je kind te volgen in zijn rouwproces. Verdriet toont zich vaak in extreem gedrag, zoals boosheid, agressie, stelen of het ontwikkelen van een verslaving. Weet dat hier per definitie ‘bevroren verdriet’ onder zit. Door dit neutraal te benoemen, ontstaat er doorgaans al genoeg ruimte voor tranen om door te breken. Huilen lucht op en geeft ruimte voor verwerking; een absolute must.
    Rouw en verlies gaan hand in hand, maar verlies heeft vele gezichten. Zo kunnen kinderen ervaren dat wij als ouder niet beschikbaar zijn wanneer wij intens verdrietig zijn, ziek of heel druk met werk. Of wanneer een ander kind veel zorg vraagt.
    Heeft een kind er alles aan gedaan om de aandacht op zichzelf te vestigen, maar slaagt het daarin niet, dan vervalt het in eenzame rouw. Dat grijpt enorm diep in. Voorkomen is beter dan genezen. Dus: zoek manieren om kwalitatief contact te houden met je kind; dan hoeft rouwen geen probleem te worden.

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply