Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • Kinderen rouwen anders
    Rate this post

    Het overlijden van een ouder zet de wereld van een kind op zijn kop. Volwassenen vinden de reacties van een kind op het overlijden van een ouder soms moeilijk te plaatsen. Na het horen van het trieste nieuws zien ze dat kinderen al gauw weer ­overgaan tot de orde van de dag. Ze gaan weer spelen, ­televisie kijken, voetballen.

    Kinderen kunnen niet doorlopend met verdriet bezig zijn. Ze zijn afhankelijk van hun ouders voor hun verzorging, zowel emotioneel als materieel. Wanneer kinderen een ouder verliezen, ziet het meeste in hun leven er anders uit. Mensen vinden je zielig, je moet opeens alleen naar voetbal, het eten wordt anders klaargemaakt.

    Soorten gedrag
    Gedrag dat we bij rouwende kinderen kunnen tegenkomen, is onder andere:
    – beschermend gedrag: kinderen gaan de overgebleven ouder ontzien. Ze zien dat papa of mama al zo verdrietig is en willen hun eigen verdriet er niet bij doen. Ze stellen hun rouwreacties enigszins uit.
    – wisselend gedrag: een kind wisselt verdriet en gewoon gedrag af.
    – regressief gedrag: een kind kan terugvallen in een eerder ontwikkelingsstadium, dat zich kan uiten door weer te gaan bedplassen of duimzuigen. Wat ook kan, is dat een kind zich opeens meer volwassen gaat gedragen.
    – aangepast gedrag: bijvoorbeeld braaf zijn. Ze proberen de overgebleven ouder te steunen.
    – terugtrekgedrag: kinderen willen soms even niets aan hun hoofd hebben en gaan op hun kamer zitten.
    – het uiten van explosieve emoties: emoties van kinderen komen vaak heftiger tot uiting dan bij volwassenen.
    – ‘er-is-niks-aan-de-hand’-gedrag: dit gedrag zien we vaak bij wat oudere kinderen. Ze kunnen van binnen dan behoorlijk in de war zijn. Onbewust stellen ze hun rouwverwerking uit totdat het voor hen ‘veilig’ voelt.
    – slaapproblemen: slecht in slaap kunnen komen en ­nachtmerries, met als gevolg zich slecht kunnen ­concentreren, ook op school.
    – contact met de overledene: veel kinderen ervaren nog een vorm van ‘contact’ met de overledene. Ze hebben nog gesprekken met de overleden ouder. Ze praten tegen een foto van papa of mama.

    De voorgaande gedragingen zijn normale signalen. ­Wanneer er sprake is van gecompliceerde rouw, zit hem dat niet zozeer in het soort symptomen, maar meer in de intensiteit en langdurigheid. Deze kinderen hebben ­individuele hulp nodig.
    Wat kinderen kan helpen, is dat er thuis open en eerlijk gesproken kan worden over het overlijden. De kinderen betrekken bij wat er gebeurt en de dagelijkse routine zoveel mogelijk vast proberen te houden.

    Herkenning en erkenning
    Het is voor kinderen vaak een lange weg die moet worden afgelegd om met het verlies te kunnen leven. ’t Praethuys kan daarbij een steuntje in de rug geven. Elke derde woensdag van de maand is er Pardijn, een praat- en doegroep voor kinderen van 6 tot 12 jaar, die een ouder verloren ­hebben aan kanker. Die is van 14.00 tot 16.00 uur.
    We praten met elkaar over hoe het is om je vader of moeder te moeten missen. Dit geeft herkenning (‘Ik ben niet de enige’) en erkenning (‘Kijk, hij/zij is óók boos op de kanker’). Ook knutselen we, bijvoorbeeld een dromenvanger of een tranen- of herinneringsdoosje. Regelmatig hebben we een leuke activiteit, zoals naar de kinderboerderij, poppen­theater of een ijsje halen.

    Arjan Verdonk, jeugdcoördinator ‘t Praethuys

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply