Wanneer je het bericht krijgt dat je kanker hebt, is dat meestal schokkend. Het is bijna te vergelijken met kortsluiting, waardoor je de rest van het gesprek niet meer in je opneemt. Eigenlijk is dat helemaal geen vreemde reactie. Wat je als patiënt nodig hebt is tijd; tijd om op adem te komen. Er is tijd nodig om de kortsluiting tussen je denken, je gevoel en je lichaam op te heffen.

Wat zou het fijn zijn wanneer je hier weer grip op krijgt. Dat je erover kunt praten, dat iemand je leert inzien wat er allemaal plaatsvindt, wat dit met jou doet en hoe je hiermee kunt omgaan. Natuurlijk kun je daarvoor ook terecht bij je partner, familie en/of vrienden, maar omdat jouw ziekte ook op hen een enorme impact heeft, zul je vaak het gevoel hebben dat je je groot moet houden voor hen.

Levenskracht
Bij Marian Cornelisse is er tijd om deze kortsluiting op te heffen. Zij vertelt: ‘Ons organisme is een samenwerking van drie delen: het denken, het voelen en het lichaam. Wanneer deze goed samenwerken, voelen we ons fijn en herstelt het lichaam zich. Maar zodra ze elkaar gaan tegenwerken, wordt het een heel ander verhaal en wordt veel energie verspild. Herken je het? Dat je zit te piekeren, je down voelt, machteloos? Soms maak je een zó heftige emotie mee, dat je bijvoorbeeld blokkeert en je gevoel helemaal uitschakelt. Je hebt geen pijnlijke, maar ook geen prettige emoties meer. Je bent vlak. Maar wanneer je borstkanker hebt, heb je juist levenskracht nodig om door het ziekte­proces heen te gaan, en dat wordt nu door de uitgeschakelde gevoelens geblokkeerd.’

Stapje voor stapje
Hoe deze drie delen bij jou werken, wordt stapje voor stapje door Marian bewust gemaakt. Je leert hoe ze tot een samenwerking kunnen komen. ‘Je moet juist dwars door die pijnplek heen. Dat is misschien moeilijk, maar we doen het stapje voor stapje. Zeer zorgvuldig. Ik zorg ervoor dat je niet in die blokkade en dat verdriet blijft hangen, maar er juist doorheen komt. Het lucht echt op! Het geeft je ruimte en het zorgt ervoor dat je ook weer blij kunt zijn om de fijne dingen. En deze blijheid geeft jou nieuwe levenskracht. Die kun je zo goed gebruiken.’

Onbewuste
Marian werkt hierbij ook met het onbewuste. Het is belangrijk om aandacht te geven aan de onbewuste invloed van het denken en emoties op het lichaam; juist tijdens het kankerproces. ‘Alle emoties en ervaringen die niet verwerkt zijn, blijven ergens onbewust in het lichaam hangen en kunnen zich uiten in onder meer verkramping, moeheid en onrust. Dit blokkeert je levenskracht. Ik kan je helpen om je veerkracht bij het hele proces weer op te bouwen en steeds sterker te worden.