Als je de diagnose ‘kanker’ te horen krijgt, staat je leven even stil. Je plannen, je verwachtingen: niets is meer zoals het was. Veel tijd om werkelijk even stil te staan heb je echter niet. Je komt in een medisch traject terecht waarin je geleefd wordt. Je ervaart intense stress, en verdriet, angst en machteloosheid. En natuurlijk heeft dat alles ook een grote impact op je geliefden. Want een bekende uitspraak is ‘kanker heb je niet alleen’. Zo krijgt bijvoorbeeld ook de partner van de kankerpatiënt te maken met een scala aan emoties: angst, machteloosheid, verdriet en woede. Ook voor de partner verandert er veel.

Het idee dat stellen door dat ‘gezamenlijke leed’ naar elkaar toegroeien, is een te rooskleurig plaatje, want de relatie komt onvermijdelijk onder druk te staan. En die druk leidt in veel gevallen tot een gebrekkige communicatie, waardoor beide partners onvoldoende troost bij elkaar vinden. Je eenzaam voelen is onder deze omstandigheden dan ook eerder regel dan uitzondering.

Stroeve communicatie
Bij veel mensen verandert de ziekte hun kijk op het leven. Ze komen als het ware ‘anders’ in het leven te staan. ­Bovendien zijn veranderingen in de taakverdeling meestal ook niet te voorkomen. En hoe gaan jullie in dit alles om met je kinderen, ouders, familie en vrienden (en omgekeerd)? Dat alles vergt aanpassing en geeft een gevoel van niet in evenwicht zijn.
Bij het zoeken naar een nieuwe balans is het hard nodig dat jullie met elkaar blijven praten. Maar soms ben jij somber en verdrietig, terwijl je partner strijdbaar en positief is. En soms andersom… Daarbij komt dat ieder mens in periodes van grote stress een eigen stijl heeft van hoe daarmee om te gaan. Sommigen trekken zich bijvoorbeeld het liefst terug, terwijl anderen zich juist willen uiten. En dan is er nog de vraag: wat kun je zeggen en wat niet? Hoe steun je de ander het beste?
Je kunt je voorstellen dat dit alles het praten met elkaar moeilijk maakt; soms zó moeilijk, dat je het maar laat. En zo kan het gebeuren dat jullie ‘opeens’ merken dat je minder verbinding met elkaar hebt dan voorheen.

Hoe krijg je weer grip?
De belangrijkste stap naar herstel van jullie verbinding is een manier vinden om zo open mogelijk met elkaar te kunnen praten, gegeven de nieuwe situatie. Als jullie daar samen niet goed uitkomen, kan ik jullie een steuntje in de rug geven.

Zo kunnen jullie in mijn praktijk voor relatietherapie in een rustige en huiselijke sfeer weer leren samen te praten over behoeftes en verlangens; over angsten en onzekerheden. Ik combineer die gezamenlijke gesprekken meestal met individuele gesprekken. Je kunt dan vrijuit praten over wat de ziekte (van je partner) met jou doet. Dat lucht op. Uiteindelijk is mijn ervaring: een nieuw evenwicht vinden, het kan!