Janneke (30): ‘Een jaar geleden kwam ik er volkomen onverwacht achter dat ik zwanger was. Na de eerste schrik, ik had op dat moment geen relatie, was ik toch wel heel blij met deze ‘verrassing’. Van het woord ‘ongelukje’, zoals mijn moeder het noemde, wilde ik niets weten. Ik had immers zelf vaak genoeg te horen gekregen dat ik, als nakomertje van het gezin, een ongelukje was geweest. Dat gaf me het gevoel dat ik niet gewenst was. Dat ik niet goed genoeg was. Dat ik niet gezien werd.’

‘Vlak voor de geboorte van Niels kreeg ik een eigen appartementje. Heerlijk! Eindelijk kon ik op mezelf gaan wonen. Zonder de goedbedoelde bemoeienissen van mijn moeder, want daar werd ik af en toe helemaal gek van. Helaas bleek dat een ijdele hoop. Het leek alleen maar erger te zijn geworden. Mijn moeder bemoeide zich werkelijk overal mee. Ze stond hier om de haverklap op de stoep en belde op de gekste tijden. Ik werd er zó onzeker van! Ik voelde me weer dat kind van vroeger. Dat kind dat het toch nooit goed kon doen. Het liefst zou ze Niels meenemen en zelf voor hem gaan zorgen. Ik zou er wel wat van willen zeggen, maar ik was bang dat ze dan boos werd of dat ik haar verdrietig maakte. Ik wilde helemaal geen ruzie, maar ik ging me steeds meer aan haar ergeren en ik was bang dat de bom binnen korte tijd zou barsten. Dat wilde ik niet. Ze is en blijft wel mijn moeder.’

De specialist: Erna Kooring
‘Jannekes probleem is een struggle die ik bij heel veel jonge moeders zie. Hun moeders of schoonmoeders, want ook dát komt vaak voor, bemoeien zich continu met de opvoeding van de kleinkinderen. Ongevraagd worden allerlei goedbedoelde adviezen gegeven en dat kan enorm gaan irriteren, waardoor zelfs verwijdering tussen beide partijen kan ontstaan. Dergelijk gedrag kan een jonge moeder ook behoorlijk onzeker maken en dat terwijl je je, juist als je net zelf moeder bent geworden, gezien wilt voelen. Met name door je moeder. Je wilt dat ze trots op je is en je de bevestiging geeft dat je het goed doet.
Uit het verhaal van Janneke wordt al snel duidelijk dat zij zich als jong meisje niet gezien voelde. Het is een patroon dat al tientallen jaren bestaat en dat verander je niet zomaar. Als Janneke iets aan de situatie wil veranderen, zal ze deze verandering bij zichzelf moeten zoeken. Haar moeder kan ze niet veranderen, maar wel haar eigen gedachtegang hierover. Om meer zelfvertrouwen te krijgen en weerbaarder te worden, zonder de relatie met haar moeder kapot te maken, zou ze weerbaarheid- en compassietraining kunnen volgen. Uiteindelijk zal Janneke de touwtjes zelf in handen moeten nemen en duidelijke afspraken met haar moeder gaan maken, zodat zij ten volle van haar kindje kan genieten.’

Dé specialist op het gebied van familierelaties
Als ervaringsdeskundige is Erna Kooring dé specialist op het gebied van familierelaties. ‘Ik weet hoe het is als je je als kind niet gezien voelt. Ik heb geen gemakkelijke jeugd gehad. Dat laat, ook als je eenmaal volwassen bent, zijn sporen na.
Toch heeft het me uiteindelijk ook iets moois opgeleverd. Door wat ik heb meegemaakt én de opleidingen die ik in mijn zoektocht naar geluk gevolgd heb, kan ik nu anderen helpen. Ik ken de struggle die vaak speelt tussen meiden of jonge vrouwen en hun (schoon)moeder, maar die ook kan ontstaan tussen broers en zussen onderling. Dat maakt onzeker, ze voelen zich niet gezien en weten niet wat ze ermee aan moeten. Dat geldt voor beide partijen. Daar kan ik hen in begeleiden, zodat ze weer goed met elkaar kunnen omgaan zonder dat er een ruzie of breuk ontstaat. Dat vind ik elke keer weer geweldig om te doen!’