Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • ‘Ondanks mijn ziekte is het leven echt nog wel leuk’
    Rate this post

    Toen Viora Rebergen (26) uit Utrecht te horen kreeg dat ze leukemie had, stond haar wereld op zijn kop. ‘Ik ga dood, dacht ik. Ik kon het niet geloven. Dit ging niet over mij.’

    Artsen van het St. Antonius Ziekenhuis startten direct met intensieve behandelingen. Viora begon ondertussen een blog, waar ze schrijft over haar belevenissen in het ziekenhuis.
    Pas toen haar familie en vrienden zeiden dat ze er zo slecht uitzag, besloot Viora begin 2016 naar de huisarts te gaan om bloed te prikken. Ze was wel vermoeid en bleek, maar maakte zich eigenlijk geen zorgen. Twee uur na het bloedonderzoek werd Viora echter al teruggebeld. Het was helemaal mis en ze moest meteen naar het ziekenhuis, waar ze de diagnose kreeg: acute leukemie.
    ‘Ik dacht dat ik dood zou gaan. Gelukkig waren de artsen positief en ze beloofden er alles aan te doen om mij beter te maken.’ De volgende dag ging haar behandeling al van start. Het was het begin van een zware periode, waarin Viora 9 maanden lang chemotherapie kreeg. ‘Het was heel heftig. Ik was erg ziek en was vaak in het ziekenhuis. Ik werd echt geleefd.’

    Kritisch
    Om familie, vrienden en andere belangstellenden op de hoogte te houden van het verloop van haar ziekte, startte Viora een blog. Op www.viora.nl schrijft ze over haar leven vol chemobehandelingen, beenmergpuncties en onderzoeken, maar ook de zonvakanties samen met haar vriend Joost komen voorbij. Viora vertelt openhartig over haar ervaringen met het St. Antonius Ziekenhuis, die soms ook kritisch zijn.
    ‘De artsen en verpleegkundigen zijn allemaal heel betrokken en zorgen echt met liefde. Er gaat heel veel goed, maar in het grote geheel gaat soms wat mis en ook daar schrijf ik dan over. Zo wordt bijvoorbeeld op het labformulier wel eens niet helemaal juist aangekruist wat er geprikt moet worden, waardoor ik nog een keer moet prikken.’
    Ook wordt Viora niet altijd gebeld over bloeduitslagen, terwijl dit wel beloofd is. ‘Ik moet er dan zelf achteraan bellen en kom er dan achter dat de ene arts denkt dat de andere arts al gebeld heeft en andersom. Ik ben iedereen in het St. Antonius ontzettend dankbaar, maar ik ben wel open en wil laten zien hoe het écht is om ziek te zijn en daar horen de dingen die zo af en toe misgaan ook bij. Maar bovenal wil ik laten zien dat het leven, ondanks mijn leukemie, zeker nog wel leuk is.’

    Positief
    Het gaat voorzichtig de goede kant op met Viora. Beter is ze alleen nog lang niet. ‘Wanneer je zegt dat je schoon bent, reageren mensen blij, maar ik ben nog steeds ziek en slik nog altijd chemopillen. De kans is aanwezig dat de leukemie terugkomt en dat is mijn grootste angst.’ Maar daar probeert Viora niet te veel mee bezig te zijn. Liever focust ze zich op positieve dingen. ‘Vorig jaar rond deze tijd was ik nog kaal en zat ik voortdurend in het ziekenhuis. Nu kan ik alweer veel meer. Vandaag heb ik zelfs 10 kilometer gefietst. Dat was heerlijk!’

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply