Ze put inspiratie uit het ‘anders zijn’ en dat straalt ze ook uit. Lekker gek, spontaan en verrassend. Ze staat altijd open voor vernieuwende ideeën. ‘Daar heb ik een speciaal boekje voor’, bekent Emma-Bo. ‘Daar schrijf ik al mijn ideeën in. In de detailhandel zijn veel veranderingen gaande en daar ben ik dagelijks mee bezig. Het is interessant en belangrijk om te onderzoeken wat het nieuwe winkelen is en daarbij luister ik bijvoorbeeld ook goed naar suggesties van klanten. Als er iemand met een goed idee komt, maak ik daar tijd voor. Gewoon samen met de klant even zitten brainstormen. Met een kopje koffie erbij. Of soms met een glaasje wijn, van de buren’, grijnst Emma-Bo. ‘Doordat ik al die ideeën regelmatig of gelijk invoer, betekent dat ook dat de zeilen van ons schip regelmatig van koers wijzigen en dat maakt elke week weer tot een avontuur!’

Gelukkig
‘Eigenlijk zou iedereen zich regelmatig moeten afvragen of hij of zij gelukkig wordt van wat hij of zij doet’, vindt Emma-Bo stellig. ‘Als je van de middelbare school komt ben je natuurlijk nog hartstikke jong en ‘bleu’ en ‘moet’ je ineens kiezen welke richting je op wilt gaan ‘voor de rest van je leven’. Zo voelt het. Ik koos de hotelschool in Den Haag. Omdat ik toen al werkte in de horeca, de horeca gezellig vind en van eten en drinken houd. Met veel plezier heb ik deze opleiding afgerond en alle etiquetteregels geleerd waar ik de rest van mijn leven profijt van heb. Vervolgens heb ik de HBO-opleiding Evenementen Management genoten, een absolute aanrader, op het EuroCollege. Je krijgt daar in 2,5 jaar een spiegel van 4 bij 4 voor om te ontdekken wie je nou bent en wat je wilt, plus les van mensen uit de praktijk. Verfrissend! Als afsluiting van die opleiding heb ik een scriptie over Vrouwelijk Leiderschap geschreven, omdat mij dat interesseerde: hoe zit dat nou tussen mannen en vrouwen in een leidinggevende functie? Moet je je als vrouw nu anders kleden? Of gedragen? Wat zijn de verschillen en waar reageert men nu werkelijk op? ­Tegenwoordig mogen wij vrouwen en mannen allemaal hetzelfde werk doen in Nederland. Vijftig jaar geleden was dat nog ‘anders’. Ik vind vrouwen van deze tijd een soort ‘Warriors’. ­Multitaskers, waarin partner, gezin, werk, carrière, hobby’s, sociale contacten en gezond eten en bewegen allemaal aan bod komen. Powervrouwen. Tijdens het schrijven van m’n scriptie kreeg ik te horen dat de eigenaresse van Inge been- & ondermode met haar zaak wilde stoppen en een opvolgster zocht. Ik bedacht toen: zou dat wat voor mij zijn? En na een tijdje snuffelen in de winkel dacht ik, ik trek de stoute kousen aan en we gaan ervoor! Ook al zaten we midden in een economische crisis’, vertelt Emma-Bo enthousiast. ‘Ik ben geen moment bang geweest voor beren op de weg. Tuurlijk, het was best wel eens spannend en als er dan toch zo’n beer voorbijkwam, wist ik dat op te lossen. Het voelt een beetje raar om dat over mezelf te zeggen, maar de afgelopen vier jaar zijn best succesvol geweest, ondanks alle sloop- en bouwwerkzaamheden op de lage zijde, en daar ben ik trots op. Elke dag ga ik met veel plezier en mijn boek vol ideeën naar de winkel. Er staan nog heel veel ideeën en plannen in de starthouding! Inge B, zoals de zaak sinds dit voorjaar heet, is mijn hobby, passie en kindje in één.’

Passie
‘Ondernemen is echt mijn passie, in alles, maar ik mag ook graag koken of uit eten gaan. Met een goed glas wijn erbij natuurlijk, helemaal leuk! Ook ga ik graag naar de bioscoop. Ik vind het heerlijk om naar de film te gaan, met popcorn en alles erop en eraan. Zolang het maar geen horror is’, griezelt Emma-Bo. ‘Verder houd ik van lezen, maar dan wel het liefst praktische boeken waar ik wat van kan leren. ‘Ik’ en ‘WIJ’ van Remco Claassen zijn twee boeken die ik maar blijf lezen. In het boek WIJ gaat het over het feit dat succesvolle teams geen toeval zijn. Je straalt altijd iets uit in je doen en laten en dat trek je ook aan in de mensen om je heen, in welke vorm dan ook, zakelijk of privé. En dat is wat ik ook geloof. Ik geloof in liefde en respect voor elkaar, waarin je elkaar de ruimte geeft om jezelf te zijn. Iemand de vrijheid geven om zichzelf te ontwikkelen: dat is waar het mijns inziens om gaat in het leven. Die vrijheid is de hoogste vorm van liefde. Mijn opa noemt dat (lachend) ‘geestelijke onanie’. Mooi toch! Zo ben ik zelf ook opgevoed en dat wil ik graag uitdragen. Deze levenshouding geeft mij energie en vleugels. Zo heb ik bijvoorbeeld afgelopen maandag onze Karin ‘ten huwelijk gevraagd’ met een ring van een Post-it die ik had ingekleurd, omdat haar contract zou overgaan in een vast contract. Ik had nog nooit iemand een vast contract aangeboden en dat voelde toch een beetje als ‘in goede en slechte tijden,
in armoe en in rijkdom, tot de dood ons scheidt’. Vandaar de ring en een glaasje bubbels om het te vieren. Uiteraard ging ik ook op de knieën. Dat hoort erbij toch?!’