Ik ben nu 35 jaar huisarts en in de eerste helft daarvan deed ik mijn avond- en nachtdiensten nog vanuit huis. Pas in de laatste 15 jaar worden deze diensten overal in het land uitgevoerd vanuit huisartsenposten voor een groot gebied en een grote hoeveelheid patiënten.

De weekenddiensten gebeuren tegenwoordig met een auto en een chauffeur en ook niet meer een heel weekend achter elkaar, maar van 17.00 tot 23.00 uur of van 23.00 uur tot de volgende ochtend 8.00 uur. In de eerste jaren zaten we in een semi-permanente loods achter het ziekenhuis, maar sinds 3 jaar werken we inpandig in het ziekenhuis naast de Spoedeisende Hulp.

De allereerste keer dat ik daar dienst had, kwam ik hongerig van een aantal visites terug, stopte een loempia in een nieuwe magnetron en liep weg om een forse beenwond bij een patiënt te hechten. Toen ik veel later dan ik dacht nodig te hebben uit de behandelkamer de gang in liep, stond deze vol met wel 10 brandweerlieden met helm op en bleek er een stil alarm afgegaan te zijn. De teamruimte stond vol rook! Een van de brandweermannen haalde uit de magnetron een kleine, zwartgeblakerde loempia. Het stille alarm had het hele ziekenhuis op tilt gebracht: de liften deden het niet meer, deuren konden niet meer dicht enzovoort, en er waren al plannen voor evacuaties.

De brandweerlieden en de directieleden waren ‘not amused’, hoewel het uiteindelijk erg mee bleek te vallen: het ging slechts om een aangebrande loempia. Sindsdien mag ik in ieder geval de magnetron niet meer gebruiken!

Karol Habryka, huisarts

Karol Habryka is werkzaam als huisarts in gezondheidscentrum Waterwijk Lelystad. Elk kwartaal schrijft hij een column ForYou.