‘Cancer Care Center is mijn passie, mijn kindje’, begint oncologie-fysiotherapeut en directeur Annemarie Beintema gepassioneerd. ‘Mijn droom was en blijft om goede nazorg te bieden. Ik heb tien jaar in Zwitserland gewerkt. In het universiteitsziekenhuis in Zürich werkte ik met een heel team om de patiënt heen: je zag de patiënt nooit alleen. Ik heb daar geleerd hoe mooi het is om samen te werken en de hele patiënt te behandelen.’

‘Terug in Nederland zag ik dat de nazorg, áls die er al was, totaal versnipperd was. Patiënten moesten zelf op zoek naar een fysiotherapeut, psycholoog of pruik: ze kregen een lijst met namen en moesten het vervolgens zelf uitzoeken. Dit terwijl patiënten hier vaak helemaal geen energie voor hebben. Het ziekenhuis wist vaak niet waar therapeuten waren, wat er te doen was tegen bepaalde klachten of dachten dat bepaalde klachten vanzelf weggingen. Het idee om een interdisciplinair centrum te starten leefde daarom sterk in mij.’

Interdisciplinaire zorg
‘Op Wereldkankerdag in 2014 is Cancer Care Center officieel geboren. Inmiddels zijn we enorm gegroeid met 15 vestigingen in en buiten Amsterdam. Het was niet mijn doel om zo groot te worden, maar ik vind het wel ontzettend fijn dat andere mensen de waarde inzien en willen samenwerken. Interdisciplinaire zorg wordt steeds belangrijker: er komen steeds meer kankerpatiënten die blijven leven, maar wel klachten hebben. Soms stopt het zorgpad bij de voordeur van het ziekenhuis, wat een goede nazorg lastig maakt.’

Buiten in het bos
Bij Cancer Care Center kun je terecht voor specialistische zorg onder één dak: fysieke ondersteuning en psychosociale ondersteuning, maar ook voeding, ontspanning, welzijn en reïntegratie. Het centrum in Amsterdam-Zuid is gelegen aan het Amsterdamse Bos, met uitzicht op tennisvelden en het groene bos. Fysiotherapie wordt dan ook zoveel mogelijk buiten gegeven. Annemarie vervolgt: ‘Soms worden mensen al misselijk als ze langs het ziekenhuis rijden. Onze cliënten vinden het erg prettig dat ons centrum niet zo medisch is.’

Een stukje preventie
‘De leefstijl van mensen is zo belangrijk, ook in het kader van preventie. We behandelen mensen bijvoorbeeld ook direct na de diagnose, want we zien patiënten liever eerder dan pas wanneer ze klachten hebben. Mensen moeten niet afhankelijk worden van onze zorg. We willen mensen weer op weg helpen naar vitaliteit, naar het gewone leven en mensen weer eigen regie teruggeven. Het doel is zo zinvol en optimaal mogelijk kunnen functioneren in de maatschappij.’

Holistisch
De patiënt wordt altijd holistisch bekeken; niet alleen fysiek. ‘Er wordt altijd gevraagd aan patiënten: wie ben je, wat heb je nodig en wat vind je belangrijk? Uiteindelijk moet de patiënt er baat bij hebben en er zich goed bij voelen. Daarom passen wij onze zorg altijd aan op de klachten en behoeften van de patiënt. Er is geen standaardprotocol, maar we behandelen altijd op maat. Elke patiënt wordt eerst opgevangen door een ‘care manager’. Dan gaan we samen kijken: wat zijn de klachten, wat is de hulpvraag en waar kunnen wij ondersteunen?’

Laagdrempelig
De samenwerking met meerdere disciplines en makkelijke communicatie onderling maakt de zorg bovendien laagdrempelig. ‘We kunnen een patiënt bijvoorbeeld gelijk voorstellen aan de psycholoog. Ik wil heel graag de bruggenbouwer zijn tussen verschillende disciplines; kennis en kunde verbinden en koppelen. Zo blijven we up-to-date en leren we van elkaar. We zoeken niet alleen de interactie met zorgverlener en patiënt, maar ook met patiënten onderling. Het lotgenotencontact is erg belangrijk. Daarom organiseren we ook bijeenkomsten in kleine groepen waarbij we verschillende thema’s bespreken.’

In de gaten houden
Het is moeilijk om structurele zorg goed te krijgen. Zo wordt veel zorg nog steeds niet vergoed en zijn er veel patiënten die niet aanvullend verzekerd zijn, therapie zelf moeten betalen en dat niet kunnen. ‘Hier moet aan gewerkt worden: nazorg moet beter geregeld worden om te voorkomen dat er grotere problemen ontstaan. Na chemobehandelingen kunnen bijvoorbeeld hart- en vaatziekten ontstaan. Dat zijn echt mensen die in de gaten gehouden moeten worden, door een goede screening, controles en nazorg.’

Helikopterview
‘Toen ik in het ziekenhuis werkte, wilde ik het traject van de patiënt eerst goed kennen voordat ze bij mij kwamen. Ik druk het mijn collega’s daarom altijd op het hart: als je de kans krijgt, ga in het ziekenhuis meelopen en leer de mensen kennen om te weten wat de patiënt heeft doorgemaakt. We moeten niet allemaal met oogkleppen op ons eigen beroep uitoefenen, maar contact houden en leren van andere disciplines. Het is zo belangrijk dat je die helikopterview hebt’, besluit Annemarie.