In de twee voorgaande uitgaven schreef ik over mijn werk als integratief hypnotherapeut, over grip terugpakken op je leven en over Ida, die het leven kon loslaten om verder te kunnen. Ik eindigde de vorige keer met ‘Deze gebeurtenis leert me dat het krampachtig vasthouden aan de goedkeuring en vergeving door een ander een energievretende hopeloze actie blijkt. Ik ben en blijf verantwoordelijk voor wat ik denk en voel. Dat anderen gedrag vertonen waardoor ik mij uiteindelijk zo voel, kan ik veranderen door mijn kijk te veranderen op de gebeurtenis. De ander is niet verantwoordelijk voor wat ik voel. Sterker nog: vaak gaan we de ander ook nog verantwoordelijk maken voor de afloop van het gevoel. ‘Pas als jij je excuus aanbiedt, stop ik met boos zijn!’ Hoe afhankelijk wil je zijn van je omgeving? Hoeveel eigen regie wil je hebben op je eigen leven? Laat los om verder te kunnen.’

In deze uitgave wil ik het hebben over een haalbaar, ­eenvoudig model uit de cognitieve gedragspsychologie dat hardnekkig kan zijn in de uitvoering ervan. Het is een afgeleide van de Rational Emotive Therapy (RET), mede ontwikkeld door Albert Ellis (1913-2007).
Gedrag wordt bepaald door de gedachten en de gevoelens die je hebt bij een bepaalde situatie en niet door de situatie zelf!

Gedachtecontrole levert op:
– Schept ruimte voor oplossingen en alternatieven.
– Buigt negatieve gedachten om naar effectievere gedachten.
– Resulteert in effectief en constructief gedrag.
– Het geeft meer zelfvertrouwen.

Afweermechanisme
Ons lijf is erop gemaakt om niet kapot te gaan. Wanneer je ergens een wondje oploopt, dan wil de huid zich herstellen. Als we een ‘wondje’ in onze herinnering hebben, dan willen we voorkomen dat het nog een keer gebeurt of dat het erger wordt. Dat noemen we een ‘afweermechanisme’. We gaan uit bescherming naar onszelf snel generaliseren. Alles wat lijkt op die ene pijnlijke gebeurtenis zal ervoor zorgen dat we ons op een bepaalde manier gaan gedragen.
Wat we ooit hebben meegemaakt, kunnen we ook op onze omgeving projecteren. Als je je kind meteen bij je trekt zodra er een hond aankomt en je je eigen angst laat zien, dan leert je kind dat alle honden gevaarlijk zijn. Hierdoor kan jouw angstige herinnering overgebracht worden op je kind, met alle sociale gevolgen van dien.

Interne dialoog
Op het werk of thuis kan het gemakkelijk gebeuren dat je al een hele interne dialoog hebt zonder de ander erbij te betrekken omdat je meent iets te voelen. Omdat de ander niet bij die dialoog in jouw hoofd betrokken was, kan het zomaar zijn dat de ander je alwéér teleurstelt, in je gedachten. In je gedrag denk je dit verborgen te kunnen houden naar de ander. Weet dat ongeveer 93% van ons gedrag non-verbaal is.

Thermostaat
Wanneer de gebeurtenis een ziekte betreft, wordt het al een stuk lastiger om met je gedachten je gevoel en je gedrag te beïnvloeden. Zeker wanneer er onmacht, ­onredelijkheid, onrecht en angst naar voren komen, wordt het vermogen om helder te blijven denken een stuk kleiner. De emotie is de thermostaat van de ratio. Iedere sterke emotie verhindert de redelijkheid en de logica. Hoe is je opvoeding geweest met betrekking tot ziek zijn, je ziek voelen, een griepje hebben? Moest je altijd sterk zijn en doorgaan? Werd je meteen overdreven verzorgd en ziek gehouden? Werd je genegeerd in je ziekbed als je ziek was?

Intentie en gedachtegang
Hoe je naar een situatie kijkt en luistert naar jezelf, registreert hoe je je erbij voelt, kan van invloed zijn op het verloop van je ziek zijn. Nee, positieve gedachten helpen je niet naar volledige genezing. Een ziekteverloop alleen van de donkere kant bekijken werkt zéker niet. Op YouTube zag ik een filmpje van dr. Masaru Emoto’s ‘Rice Experiment’ over drie soorten bejegening: waarderen, beledigen en negeren. De energie die de bejegening met zich meebrengt, kan van invloed zijn op organismen. Of dit nu waar is of niet: ik geloof in de strekking van zijn proef. Hoe wij een situatie bejegenen, dus welke intentie en gedachtegang we hebben, bepaalt voor een groot deel hoe het verloop van de situatie is.