Wie een ernstige ziekte heeft, wil het liefst zo snel mogelijk beter gemaakt worden. Daarvoor is het ziekenhuis met al zijn medische specialismen meestal een uitstekende plek. Maar leven met een ziekte, bijvoorbeeld kanker, heeft grote impact. ZGT, het ziekenhuis in Almelo en Hengelo, helpt patiënten en hun naasten hierbij. Ook als iemand niet meer beter wordt.

In 2012 is in ZGT de psychosociale oncologie bespreking (PSOB) gestart. ZGT bundelt zijn krachten om mensen met kanker tijdens en na hun ziekte te begeleiden. ‘Vanaf de diagnose ‘kanker’ staat hun leven op zijn kop’, vertelt Birgit Kies, medisch maatschappelijk werker. ‘Wij helpen deze patiënten hun eigen krachten weer te vinden.’ Vaak hebben patiënten en naasten behoefte aan begeleiding tijdens het ziekteproces. De ene patiënt heeft voldoende aan de begeleiding op de afdeling, terwijl de ander ook behoefte heeft aan psychosociale begeleiding. Maar wanneer kies je welke hulp? Tijdens de tweewekelijkse PSOB bespreken een medisch maatschappelijk werker, geestelijk verzorger en medisch psycholoog de patiënten die door de specialist of verpleegkundige zijn aangemeld voor hulp. Birgit: ‘Iedere discipline richt zich op andere vraagstukken. We beoordelen de hulpvraag en bekijken welke collega de patiënt het best kan benaderen voor een kennismaking.’

Palliatief consultteam in ZGT
Maar wat als de ziekte niet meer te genezen is? Dan wordt het menselijke zorgaspect nog belangrijker. Niet gericht op genezing, maar op de beste ondersteuning ook in het ziekenhuis: het palliatief consultteam van ZGT. Dit team begeleidt mensen die een ongeneeslijke ziekte hebben waar ze waarschijnlijk in de komende weken, maanden of jaren aan gaan overlijden. Ester Siemerink, internist-oncoloog in ZGT, werkt in dit team. Ze vertelt: ‘Door zo vroeg mogelijk mee te lopen op de laatste weg, brengen we rust en ruimte voor het samen verwerken van het onvermijdelijke, het overlijden. Het team adviseert medisch specialisten en verpleegkundigen in ZGT over hoe ze de zorg en begeleiding van patiënten en familieleden zo goed mogelijk kunnen doen en regelen. Er wordt in de laatste fase ook nog behandeld. Soms om de ziekte nog een tijd af te remmen, maar in ieder geval worden symptomen zoals pijn of benauwdheid bestreden. Onderzoek toont aan dat goede palliatieve zorg een kwalitatief beter en vaak langer leven oplevert.’
De huisarts van de patiënt is ook altijd bij de overleggen betrokken. Hij kent de patiënt en zijn thuissituatie het beste, en is in de thuissituatie de hoofdbehandelaar.
Bernarda Heslinga, huisarts en lid van het palliatief team: ‘Belastende behandelingen of onnodige ziekenhuisopnames worden zoveel mogelijk vermeden. Uiteindelijk kan de patiënt dan sterven op de plek die hem dierbaar is. Mensen vinden het fijn dat we het niet alleen hebben over het lichamelijke, maar juist ook aandacht schenken aan de sociale, spirituele en psychische aspecten.’

Meer weten? Kijk op de website.