‘Je bent krachtiger dan je zelf vaak denkt’, is de les die Jolande van Driel van haar zus Mariëtte leerde. ‘Met wilskracht kun je zóveel bereiken. Mariëtte is zeventien jaar lang ziek geweest voordat uitgezaaide borstkanker het van haar won. Maar wát een powervrouw was ze. Ze was mijn grote voorbeeld.’

Een jaar geleden moest Jolande voorgoed afscheid nemen van haar 15 jaar oudere zus. ‘In maart 2000 kreeg ze de diagnose borstkanker met uitzaaiingen naar de lymfeklieren. Ze kreeg een borstamputatie, onderging chemotherapie en bestralingen en kreeg ook nog eens 5 jaar hormoontherapie.

Het leek goed met haar te gaan tot het moment dat ze herniaklachten kreeg. Dat was precies tien jaar na de eerste diagnose. Het bleek dat ze uitzaaiingen in haar botten had. Onder andere in haar wervelkolom wat die hernia-achtige verschijnselen veroorzaakte. Ze werd opnieuw bestraald en kreeg hormoontherapie, maar je merkte nauwelijks wat aan haar. De rode draad in haar leven was namelijk om alles op eigen wilskracht te doen. We hadden een heel goede band. Toch kon het soms moeilijk zijn om het er met haar over te hebben. Ze wilde gewoon leven! Ze wilde door haar omgeving beslist niet als patiënt behandeld worden. Ze heeft tot een week voor haar overlijden ook nog gewoon haar beroep als advocaat uitgeoefend. Ik denk dat de meeste van haar cliënten niet eens wisten dat ze kanker had.’

‘Ze genoot zó van het leven, maar ze liet aan niemand merken dat ze in haar reservetijd zat. Dat was ook hoe haar kinderen het ervaren hebben: ‘Mama was er altijd voor ons. Je zag niet aan haar dat ze ziek was. Ze had het er ook nooit over.’
Toch toonde ze haar emoties een enkele keer wel’, klinkt het geëmotioneerd. Jolande is even stil en vertelt dan met zachte stem verder: ‘Mijn zus was er altijd voor mij. Tijdens één van de laatste gesprekken die ik met haar had, moest ze ontzettend huilen. Toen kon ik er als grote zus voor háár zijn.’ Niet lang daarna overleed Mariëtte in haar slaap.

‘Ik was op dat moment op vakantie in Spanje. Op een gegeven moment daalde daar een vlinder op mijn borst. Hij bleef tien minuten ter hoogte van mijn hart zitten. Zó bijzonder! Ik heb er een foto van gemaakt en naar Mariëtte gestuurd, maar ik kreeg geen reactie. Midden in de nacht werd ik opeens wakker. Later hoorde ik dat ze precies op dat tijdstip is overleden.’

Jolande mist haar zus nog elke dag, maar toch haalt ze ook energie en positiviteit uit de herinnering aan Mariëtte. ‘Als coach heeft haar levenshouding me sterker gemaakt. Ik vraag mijn cliënten wel eens wat het ergste is wat hen kan overkomen. Ik hou hen daarin een spiegel voor en dat relativeert een hoop. Mariëttes wilskracht heeft me geleerd te genieten van het leven en niets uit te stellen. Je leeft in het nú en dat probeer ik ook over te brengen op mijn cliënten.’