Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • Een eerste levensbehoefte
    Rate this post

    Als iemand het van tevoren had voorspeld, hadden we diegene misschien niet geloofd. Zo abrupt als we opeens met zijn allen binnen moesten blijven. Elkaar niet meer konden opzoeken. Niet eens meer naar je werk kunnen gaan.

    De nieuwe regels van de lockdown werden onderdeel van het dagelijks leven, we wenden langzaam aan het ‘nieuwe normaal’. Maar dat betekende niet direct dat we ons er ook prettig bij voelden.

    Gebrek aan nabijheid
    Gelukkig is er inmiddels weer meer ruimte tot contact. Want anderhalve meter afstand houden tot je medemens, al helemaal als het om vrienden en familie gaat, dat voelt niet normaal. Mensen zijn sociale wezens voor wie contact een levensbehoefte is. Een gebrek aan nabijheid is dan ook vaak zwaar, zelfs in een gedigitaliseerde samenleving. Want afstand is een grote beperkende factor op het gebied van communicatie, van oprechte aandacht.

    ‘Gewoon’ even aandacht
    Echte aandacht en waardevolle communicatie heeft meer nodig dan alle gemakken die digitale technieken ons kunnen bieden. Voor een groot deel bestaat communicatie uit lichaamstaal, zoals gezichtsuitdrukkingen. Wanneer deze lichaamstaal niet leesbaar wordt doordat we niet in dezelfde ruimte zijn, merk je ook dat gesprekken vaak oppervlakkiger, korter en doelgerichter worden. We spreken elkaar omdat er een onderwerp afgehandeld moet worden, niet zozeer om ‘gewoon’ even aandacht voor elkaar te hebben. Bovendien is het moeilijker de behoeftes en gevoelens van de ander af te lezen.

    Uit verbinding
    Als je je gevoelens moeilijker kunt delen of kenbaar maken, ligt het risico op de loer je terug te willen trekken. Logisch, je probeert jezelf te beschermen en weerbaar te maken. Maar ironisch genoeg treed je op die manier nog meer uit contact, waardoor eenzaamheid kan toenemen. Wanneer je dit ervaart, ben je verre van de enige. Veel mensen vinden het moeilijk om in verbinding te treden, uit te durven komen voor hun behoefte aan meer aandacht en contact.

    Echt contact
    Maar wanneer we in contact met elkaar staan, face-to-face, is er ruimte voor diepgaande en waardevolle gesprekken. Het contact geeft voldoening, omdat er een completere communicatie kan plaatsvinden met persoonlijke aandacht. En daar mag je naar verlangen en naar op zoek zijn. Er is niets meer menselijk dan dat.

    ‘Er is ook emotionele afstand ontstaan’
    Daniëlle (42): ‘Ik heb niet veel vrienden, maar wel één heel goede. Mijn vriendin heeft een auto-immuunziekte en nam daarom veel afstand toen de pandemie uitbrak. Maar dat is best pittig, zeker wanneer iemand alleen woont. Mijn vriendin had behoefte aan basaal menselijk contact, en ik ook, maar dat kon slechts heel beperkt.’
    ‘Het is stom, maar zoiets als een verjaardag vieren begon als een mijnenveld te voelen. Mijn dochtertje werd drie jaar, en dat wilden we toch graag vieren. Maar kon ik mijn beste vriendin, mijn dochters peettante, ophalen en in een woonkamer vol mensen zetten? Dat voelde voor mij niet goed. Tegelijkertijd was ik bang dat mijn vriendin het persoonlijk opnam dat ik haar niet wilde opzoeken.’
    ‘Zo ontdek je hoe snel er misverstanden en miscommunicatie ontstaat wanneer je elkaar niet ziet, niet dichtbij kunt zijn om aan te voelen – letterlijk en figuurlijk – wat er speelt. Je spreekt elkaar alleen door de telefoon of over de app. Daardoor is er niet alleen fysieke, maar ook emotionele afstand ontstaan. En ik mis haar.’

    Wist je dat…
    …hoe langer mensen elkaar kennen, hoe beter zij non-verbaal met elkaar communiceren en hoe meer gebruik zij hiervan maken?
    …onderzoek aantoont dat meer interactie de hersenontwikkeling van kinderen bevordert?
    …het brein geen verschil signaleert tussen fysieke en sociale pijn? De werking van ons sociale karakter bevindt zich in hetzelfde hersendeel als het deel dat fysieke pijn verwerkt.

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply