De 16-jarige Nandy weet hoe belangrijk het is dat er meer pleeggezinnen komen: ‘Ik woon sinds mijn tweede in een pleeggezin. Ik gun andere kinderen ook een thuis.’

‘Toen ik, mijn zus en broer niet meer thuis konden wonen, ben ik meteen naar Klaas en Lia gebracht omdat ik nog zo jong was. Mijn broer en zus woonden eerst in een kindertehuis en konden later gelukkig ook naar een pleeggezin. Ik woonde dan wel niet bij mijn broer en zus, ik ben gelukkig wel met ze opgegroeid. Ik logeerde bij ze, we bellen en zien elkaar regelmatig. Mijn moeder woont op Curaçao en met het tijdsverschil is het lastig om goed contact met haar te onderhouden. Mijn vader heeft het druk, maar ik zie hem steeds vaker. Dat vind ik fijn. Naast mijn eigen familie ben ik ook familie met Klaas, Lia, hun kinderen en met mijn pleegzus.’

Toekomst
‘Ik maak eerst mijn school af. Nog één jaartje en dan ga ik een vervolgopleiding doen. Later wil ik graag een goede baan waar ik met plezier kan werken, en een gezin met twee kinderen. Ik denk niet dat ik zelf pleegouder word. Als ik naar mezelf kijk, dan weet ik niet of ik dat wel had aangekund. Ik ben niet zo sterk als Klaas en Lia.’

Oproep voor nieuwe pleeggezinnen
‘Ik vind dat kinderen die niet thuis kunnen wonen een nieuwe start verdienen. Ik heb blij dat ik vanaf het begin een gezinssituatie heb meegemaakt en dat gun ik anderen ook. Pleegkinderen zijn heus niet altijd anders dan kinderen die gewoon thuis opgroeien. Ieder kind is weer anders.’

Meer weten over pleegzorg? Kijk op www.pleegzorgparlan.nl.