Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • Wiens leven leid jij?
    Rate this post

    Neem jij besluiten voor jezelf, of voor je omgeving? Het is een gewetensvraag. Want hoewel je misschien wel weet dat het anders kan, ben je snel geneigd om het iedereen naar de zin te maken, behalve jezelf. Daarin ben je bepaald niet de enige. Maar uiteindelijk draait het om de vraag of je jóúw leven leidt, of dat van iemand anders.

    Het was een valkuil waar Anna ook vaak intrapte. Wanneer er iets gebeurde waar ze zich eigenlijk niet senang bij voelde, duwde ze dat weg. Of wanneer haar gevraagd werd een extra klus te doen tijdens een drukke periode, zei ze ook altijd ja. Zelfs als haar agenda al vol zat of als ze er een leuke afspraak voor moest afzeggen. Nee, van Anna kon je op aan. Haar eigen gevoel zette ze opzij.

    De uitbarsting
    Maar op een gegeven moment was daar dan de bekende druppel. De aanleiding was het opruimen van haar ouderlijk huis. Een emotionele klus, die ze samen met haar zussen zou gaan aanpakken. Maar de echtgenoot van één van hen begon zich ermee te bemoeien en wilde er vaart achter zetten. Dat begon Anna tegen te staan, maar weer hield ze haar mond.

    Conformeren
    Net als Anna zijn veel mensen gewend op die manier keuzes te maken: je conformeren, voldoen aan de verwachtingen van de anderen. En het als een persoonlijk falen zien als dat niet lukt. Zo laad je van alles op je schouders dat daar niet hoort. En je staat jezelf niet toe om grenzen te stellen of je eigen behoeftes te voelen want dan lukt dat conformeren natuurlijk niet meer. De imprint van vroegere boodschappen: niet zeuren, niet aanstellen, doet hier stevig aan mee. Daarmee heb je je vroeger staande gehouden, maar als je niet oppast, blijven het in je volwassen leven óók de anderen die jouw keuzes bepalen. Dan leef je volgens het omgevingsgeweten: jouw norm ligt bij anderen. Op deze manier voldoe je wel aan de omgeving maar zul je zelf geen voldoening ervaren. Nooit. Daarnaast zuigen deze keuzes energie. Dit gedrag leidt dan ook in veel gevallen tot een burn-out.

    Veel vragen
    Daarmee rijst de vraag: wiens leven leid je eigenlijk? En ook: lééf je of overleef je? Deze vragen begonnen zich ook bij Anna op te dringen. Wanneer ze om zich heen keek,
    zag ze veel om blij mee te zijn: een fijn huis, leuke kinderen, een goede baan. Maar toch is het net of het niet over mij gaat, vertelde ze me. Waar ben ik gebleven in dit verhaal? Hoe komt het dat ik zo’n leegte ervaar?

    Eindelijk uitspreken
    Anna zocht mijn hulp nadat ze zo moedig was geweest de bom te laten barsten bij haar zussen. Daarmee had ze een stap gezet op één van de moeilijkste terreinen: die van familie. Want juist daar liggen rollen zo vast. Al zie je elkaar 20 jaar niet, zet een familie bij elkaar en iedereen neemt zijn oude plek weer in. En toch kwam Anna nu in opstand. Zoiets belangrijks als een goede gang van zaken rond het afronden van haar ouderlijk huis gaf haar de moed om zich eindelijk uit te gaan spreken. En met resultaat. Met alleen de zussen en zonder haast is het huis uiteindelijk opgeruimd.

    Deze uitkomst schudde Anna wakker. Zo kan het dus ook, dacht ze. En wat voelt het goed om mijn hart te volgen en me te laten horen. Dat was het moment dat ze mij belde. Ik wil dit echt leren, zei ze. Tijdens onze gesprekken vroeg ik haar wat dit gedrag vóór haar had gedaan. Want er komt óók een belang bij kijken. Meegaand zijn en niet moeilijk doen zijn eigenschappen die worden beloond. Het heeft iets veiligs. Conflicten zullen zo niet snel ontstaan en door jou al helemaal niet. Je houdt anderen te vriend. Maar ergens start er een rekening en het is wachten tot die zich presenteert. Dan ervaren we een crisis, maar dat is iets om iemand mee te feliciteren. Want daar is ‘ie dan: je eigen kleur, je authenticiteit, niet meer tegen te houden. En daarmee begint je autonomie.

    Zo verging het Anna ook. Het ging niet zonder slag of stoot en ook niet zonder angst. Want het is niet zomaar iets om na jaren van aanpassing te laten zien hoe je écht over de dingen denkt. Of om grenzen te gaan stellen. Want dat ben je niet gewend als je focus steeds op de anderen gericht is geweest. Ik moest denken aan de mooie zin: moed is de bereidheid om bang te zijn. En dat was Anna. En ja, er kwam schuldgevoel, en ja er sneuvelden wat vriendschappen, maar daarnaast smaakte het telkens naar méér toen ze begon te merken dat haar leven eindelijk háár vorm begon aan te nemen. Door in regie te zijn. Dat heeft Anna telkens doen besluiten om door te zetten. Tot ze tegen me zei: wat is het eigenlijk simpel.

    Zulke uitspraken zijn mijlpalen. Altijd als cliënten zeggen dat het simpel wordt, of eenvoudig, dan weet ik dat de buit binnen is. Want het gaat zo eenvoudig omdat handelen naar je eigen gevoel natuurlijk is. Je hoofd vertelt je verhalen om je veilig te houden, maar je hart kent jouw waarheid. Daarnaar leven is de grootste voldoening die er bestaat.

    Ellen Leen

    Over Ellen
    Ellen Leen heeft, naast haar werk als communicatietrainer, sinds 2003 een praktijk voor coaching en psychosociale therapie. In haar werk zijn helderheid, een goed analytisch vermogen en humor kwaliteiten die ze graag inzet. Systeemtheorie, NLP en Geweldloze communicatie zijn daarbij belangrijke gereedschappen. Ellen: ‘Ik zet altijd in op verandering van binnenuit, voortkomend uit inzicht en begrip. Dat is de ware transformatie. Als belemmerende patronen wegvallen, worden de dingen klaar en helder. Dan voel je als vanzelf wat je écht wilt of juist niet meer.’

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply