4/4 - (3 stemmen)
  • Een nieuwe lente, een nieuw geluid
    4/4 - (3 stemmen)

    Ik ben, denk ik, de grootste fan van het voorjaar die er bestaat. Zó’n fan zelfs, dat ik zou moeten over­wegen om een fanclub op te richten voor dit seizoen. Misschien met een naam als ‘de Lentetjes’ of ‘De club voor het voorjaar’ of zo.

    Er is maar één ding waar ik meer van houd dan van het voorjaar, en dat is de belofte van het voorjaar. Die ene dag in de winter, die ons doet denken dat het al voorjaar is. Strakblauwe lucht, in het zonnetje al best lekker en vogels die fluiten of het een lieve lust is. Een teken van een nieuw voorjaar, gevolgd door een nieuwe zomer. Als ik er een staaltje ‘psychologie van de koude grond’ op moet toepassen, dan denk ik dat mijn voorliefde voor het seizoen komt door de belofte van ‘nieuw’. In de lente lijkt alles fris en nieuw. Nieuwe knopjes aan de bomen, frisgroen. Nieuwe narcissen die hun koppie boven de grond uitsteken, frisgeel. En nieuwe vogeltjes in nestjes, frisfluitend.
    Dit jaar heb ik bedacht dat ik daarom ook nieuw moet gaan denken. Alles wat ik tegenkom, wil ik anders gaan benaderen.
    Dit werd mij vooral ingegeven door een vervelend moment bij het winkelcentrum. Een mevrouw in een klein rood autootje vond het heel erg nodig om nét voor mijn neus het enige parkeerplekje in te pikken dat nog over was bij het winkelcentrum. Ik kan altijd écht van slag raken van dat soort dingen, en in mijn besloten ruimtetje maakte ik haar en haar stomme rode auto uit voor alles wat mooi en lelijk is, om daarna met een boos hoofd weg te rijden. Verpest was mijn middag. Of toch op zijn minst de komende tien minuten. Met de belofte van een nieuw voorjaar vond ik dat ik mezelf niet meer boos moest laten maken en dat ik nieuw tegen deze dingen aan moest gaan kijken.
    Heel voorzichtig voelde ik me goed bij dit nieuwe denken, ook al moest ik een kilometer lopen van mijn auto naar de supermarkt; goed voor mijn conditie. Onderweg stapte ik nog net niet in een hondendrol. Fijn dat die hond ervan af is.
    De eerste regendruppels vond ik vooral goed voor de plantjes. En toen bij thuiskomst mijn dochter een glas chocolademelk over de vloer gooide, dweilde ik het fluitend op. Chocolademelk is toch niet goed voor je.
    Ik werd bijna misselijk van mijn eigen zoetigheid, maar het werkt natuurlijk wel, dat positieve nieuwe denken. Mijn jongste zoon kwam vanmorgen thuis met een enorme scheur in zijn nog best wel nieuwe broek.
    Niet erg, gewoon een goede reden om weer eens lekker te shoppen. En we hebben gelijk de daad bij het woord ­gevoegd. Bij het winkelcentrum was het druk en er was nog nét één parkeerplekje. Een mevrouw draaide er precies voor mijn neus haar kleine witte autootje in. In mijn kleine besloten ruimtetje maakte ik haar en haar stomme witte auto uit voor alles wat mooi en lelijk was. Om er gelijk achter aan te denken: ‘Hè, wat heerlijk om af en toe eens lekker te schelden!’
    Kijk. En dat is dan toch een nieuwe benadering!

    Tot de volgende uitgave!

    -Marije-

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply
  • Geplaatst door Paul op mei 3, 2015, 9:09 pm

    Altijd leuke columns Marije! Ik zie weer uit naar je volgende! 🙂

    Beantwoorden →