Rate this post
  • ‘Je voelt je weer vrouw’

    ‘Je voelt je weer vrouw’

    Hoe je eruit ziet heeft veel invloed op hoe je jezelf voelt. Een litteken, wijnvlek of hypopigmentatie doet hier snel afbreuk aan, zelfs al zit het op een plek die niet zichtbaar is voor anderen. Al doe je jouw best om het te verhullen, je bent steeds maar weer bezig: wat als iemand het toch aan mij kan zien? lees verder

  • Een plek waar je jezelf kunt zijn

    Een plek waar je jezelf kunt zijn

    Wanneer je kanker krijgt, staat je wereld op z'n kop. Dat ene woordje omvat zo veel meer dan alleen ziekte. Je ervaart pijn, paniek, verdriet en vooral angst. Je zit vol vragen en onzekerheid. Soms heb je behoefte aan een plek om vrijuit te praten, soms aan een plek waar dat juist helemaal niet hoeft. Een inloophuis kan allebei zijn. lees verder

  • Een nieuw einde aan je verhaal

    Een nieuw einde aan je verhaal

    Of het nou Harry Potter, Frozen of Spider-Man is, welk kind houdt er niet van een mooi verhaal? Als kind kun je jezelf helemaal in een verhaal verliezen. Soms stelde je jezelf misschien wel voor dat je er zelf de hoofdrol in speelde, omdat je jezelf in hem of haar herkende. En als Spider-Man problemen in de wereld kan oplossen, dan kan jij het ook! lees verder

  • Een plek waar je terecht kunt met je verhaal

    Een plek waar je terecht kunt met je verhaal

    ‘Iedereen zegt: ‘Je bent zo dapper’. Maar eigenlijk ben ik heel bang.’ ‘Ik heb mezelf altijd voorgehouden: kop d’r veur! Maar eigenlijk gaat het niet meer…’ ‘Ze is nadat ze kanker heeft gekregen niet meer dezelfde. Ik heb gewoon een andere moeder gekregen.’ ‘En dan zeggen ze: ‘Je bent gelukkig weer de oude’. Maar voor mij geldt dat het nooit meer wordt zoals het was…’ ‘Je moet het een plekje gaan geven. Vast goed bedoeld maar mijn man, mijn maatje, is dood. Hoe geef ik dat ooit een plekje?’ lees verder

  • Een eerbetoon aan je kind

    Een eerbetoon aan je kind

    Langzaam zakt het kleine kistje in de aarde. Het is hartverscheurend om te zien. De jonge ouders staan erbij. Totaal verbijsterd. Verloren. Verdrinkend in hun verdriet. De armen om elkaar heen geslagen. De dood hoort bij het leven, maar als dat leven nauwelijks de kans heeft gehad om zich te ontplooien, voelt dat zó onnatuurlijk en oneerlijk. lees verder

  • Geef je verdriet de juiste plek in je rugzak

    Geef je verdriet de juiste plek in je rugzak

    Workaholics: dat waren mijn man en ik voordat we aan kinderen begonnen. Waardering in de vorm van een salaris, daar hadden we onze eerste jaren samen vele uren en oneindige toewijding voor over. Want met geld krijg je immers alles voor elkaar, toch? lees verder