Jouw regio: ,
Wijzig regio
Jouw regio: nog niet opgegeven
Wijzig regio
Rate this post
  • ‘Ik ben ziek…’: de impact
    Rate this post

    Je bent gezond, hebt een fijn gezin en een goede baan. Kortom: het leven lacht je toe. Maar dan. De fysieke klachten waarmee je dan toch maar naar de huisarts gaat, blijken veroorzaakt door darmkanker, later gevolgd door uitzaaiing naar de lever! Onderzoeken, bestralingen, chemo’s, zeer slechte prognoses, zware operaties, complicaties. Verlies van werk. Je komt in een achtbaan van emoties terecht en je wereld staat volledig z’n kop.

    Dit overkwam Louis de Wagenaar begin 2012. Jan Moes van Seniority.nu praat met hem over de impact van zijn ziekte.

    We kennen drie levensgebieden: biologisch (lichaam), ­psychisch (geest en geestelijke vermogens) en sociaal (relaties, werk, leefomgeving). De impact van (ernstige) ziekte is bio-psycho-sociaal. Verlies van gezondheid heeft uitwerking op alle levensgebieden.

    Wat heeft de ziekte lichamelijk met je gedaan?
    ‘Niet alleen de kanker, maar ook onderzoeken en behandelingen slopen je. Ik was zó ziek, had vaak pijn, viel enorm af en was onvoorstelbaar moe. Ik bleek uiteindelijk ook niet meer in staat om mijn werk te hervatten. Ik werd ontslagen, afgekeurd en raakte 100% arbeidsongeschikt.’

    Wat deed de ziekte mentaal met je?
    ‘Ik voelde me eerst lamgeslagen. Ik was pas 55 hè. Hier hoorde mijn, onze toekomst niet te eindigen. Hoewel ik niet bang was om dood te gaan, zag ik de angst en het verdriet van mijn gezin. Dat deed mij pijn en verdriet. Ik wilde echter niet lijdzaam mijn lot ondergaan en ben me in mijn kanker gaan verdiepen. Ik wilde weten wat mijn kansen waren én met de artsen meedenken over behandelingen. Ik werd een mondige en goed geïnformeerde patiënt waarnaar ook werd geluisterd. Dat gaf mij kracht.’

    Wat was de impact op je gezin en sociale omgeving?
    ‘Ik heb me op het werk ziek gemeld omdat ik het fysiek niet trok. In het gezin draaide alles ineens om mij. Dat vond ik moeilijk, omdat ik het verdriet en onmacht bij mijn vrouw en dochters zag. Maar we hebben elkaar erdoorheen gesleept en zijn er hechter en sterker uit gekomen. In mijn sociale kring werd ik soms teleurgesteld in mensen omdat zij mij meden. Ik besefte wel dat mensen het moeilijk vinden om met een letterlijk doodzieke te spreken. Het confronteert hen immers ook met hun eigen sterfelijkheid en angsten. Niettemin deed dit me veel verdriet. Maar er waren ook hartverwarmende reacties van mensen waarvan je het niet had verwacht.’

    Heb je een advies of tip voor de lezers?
    ‘Ik hield familie en vrienden via een nieuwsbrief steeds van de ontwikkelingen op de hoogte. Het delen van die informatie hielp mij mijn situatie te evalueren en te relativeren. Ik hechtte ook meer waarde aan de lichtpuntjes in mijn behandeling dan aan de tegenvallers. Verder werd het cliché ‘Zolang er leven is, is er hoop!’ mijn lijfspreuk. Dat alles gaf mij kracht om door te gaan. Op dit moment gaat het goed met mij en mijn gezin!’

    Als mens heb je de last van je ziekte wel zelf te dragen, maar je hoeft het niet alleen te doen.
    Psychodynamisch coach Jan Moes van Seniority.nu kan jou begeleiden bij het omgaan en verwerken van jouw verlieservaring.

    Leave a reply →

Reageer op dit artikel

Cancel reply
  • Geplaatst door karin op november 25, 2016, 9:32 pm

    Integer verteld, door een integer mens! Blij hem te kennen!

    Beantwoorden →