Een grande finale in een bizarre tijd. Het decor? De centrale hal van het Catharina Ziekenhuis, in de armen van de ‘baas’ van het ziekenhuis. De zwangerschap én bevalling van Monique Sijkens en haar partner Dies van Well uit Eindhoven was er al geen volgens het boekje. Startproblemen en toen de rust eindelijk was wedergekeerd was daar ineens een onbekend virus: COVID-19. ‘Die grande finale kon, als ik terugkijk op de afgelopen maanden, niet uitblijven’, lacht Monique. Op 2 juni zijn ze de trotse ouders geworden van een prachtige zoon: Jaimy. In het Vrouw-Kind centrum van het Catharina Ziekenhuis kijken ze terug op een bewogen tijd.

‘Jaimy diende zich totaal onverwacht in de 36ste week van de zwangerschap aan. Op 2 juni werd ik wakker met een onbestemd gevoel. Ik voelde dat het niet goed was. Ik voelde mijn kindje minder, had harde buiken en een drukkend gevoel in het bekken. Mijn verloskundige stuurde me naar het ziekenhuis voor een extra controle. Daar aangekomen, nota bene in de centrale hal, kreeg ik een heftige bloeding. Een geluk bij een ongeluk natuurlijk dat dit in het ziekenhuis gebeurde. Een vrouw zag dat ik hulp nodig had en door haar snelle handelen lag ik binnen drie kwartier op de operatiekamer, onderging ik een spoedkeizersnede, kwam ik bij uit de narcose en was ik ineens moeder’, begint Monique haar verhaal. ‘Achteraf bleek deze reddende engel de ‘baas’ van het ziekenhuis te zijn. Nee, mijn zoon weet hoe hij zijn entree in deze wereld moet maken’, lacht ze.

Moeder-Kind Centrum
Hoewel alles in haar zwangerschap anders liep dan gepland, zijn Monique en Dies blij dat ze rustig konden bijkomen in het Vrouw-Kind centrum van het Catharina Ziekenhuis. Het ‘centrum’ is ontworpen volgens het concept ‘gezinsgerichte zorg’ en een intensieve samenwerking tussen de afdeling Verloskunde, de couveuseafdeling en de kinderafdeling. Uitgangspunt is dat het contact tussen moeder en kind niet wordt onderbroken. Dat geldt op alle 15 kraamsuites, alle 12 couveusekamers en de kinderafdeling.

Mentaal
‘Dat is fijn, maar belangrijker nog: noodzakelijk. Tijdens de spoedkeizersnede was ik volledig onder narcose. Ik heb mijn zoontje niet geboren zien worden. Ook was mijn man natuurlijk niet op tijd. Die reed op de vrachtwagen tussen Heerlen en Maastricht. Als je dan bijkomt en je ineens moeder bent, is dat natuurlijk fantastisch, maar de hele situatie doet zeker mentaal ook iets met je. Ik had veel bloed verloren en moest nog enkele dagen blijven. En Jaimy lag in de couveuse’, aldus Monique. ‘Voor mij was het heel belangrijk dat Jaimy bij mij mocht blijven. We zijn geen moment meer gescheiden geweest. Dat is een grote meerwaarde van ziekenhuizen die de zorg op deze manier hebben geregeld’, benadrukt ze.
De trotse ouders hebben hun zoon uiteindelijk geen ‘Corona’ genoemd. ‘Maar het virus zal wel voor altijd aan zijn leven verbonden zijn’, zegt Monique lachend. ‘Jaimy is voor altijd een coronababy. Genoeg te vertellen over tien jaar!’