Het is zo’n lekker uitnodigende vraag: ‘Alles goed?’ Simpel, gemakkelijk en zonder poespas. Hij lijkt heel open, maar is die nu echt zo belangstellend als die gesteld wordt? Sta jij stil bij de ander en heb jij echt tijd en aandacht?

‘Het ‘bekt’ goed en het klinkt zo lekker’, zei iemand tegen mij. ‘Wat verwacht je als antwoord?’ luidde mijn tegenvraag. ”Goed’ natuurlijk’, zei hij en hij raakte zichtbaar geïrriteerd. ‘Wat doe je als je een negatief antwoord krijgt? Als iemand zegt dat het niet goed gaat?’ ‘Ja, daar heb ik geen tijd voor!’ luidde zijn antwoord en hij liep boos weg.

In de huidige, vluchtige maatschappij snakken veel mensen naar verdiepend contact. Zeker ook mensen met kanker willen hun verhaal doen: ‘De rollercoaster na de diagnose ‘kanker’. Wat er dan door je heen gaat. Mijn partner, mijn kinderen, mijn hartsvriendinnen… Hoe moet het met hen?’ En dan het besef dat het henzelf aangaat: ‘Ik kan niet overzien wat er op mijn pad komt.’ Vaak volgt dan een lange weg met behandelingen, chemo en/of bestralingen. Het ‘normale’ dagritme is compleet weg. En dan volgt het moment dat alles opeens voorbij is: uitbehandeld. ‘Hoera! Lichamelijk gaat het goed, maar mijn bovenkamer slaat op hol. Wat vroeger normaal en gebruikelijk was, kost mij nu moeite en eindeloos veel energie.’

Eenzaam traject
In bijna alle persoonlijke verhalen die ik hoor, blijkt dat heel veel mensen behoefte hebben aan iemand die ‘oordeelloos luistert’, juist ook omdat ze soms zo’n afstand voelen. Hoe goedbedoeld sommige aandacht ook is, vertelt Annet mij: ‘Het is een heel eenzaam traject. Na alle ­behandelingen val je in een gat. Het is voorbij. En nu? Tegelijk is het ook heel relativerend en leidt het naar andere keuzes.’

Heerlijk eerlijk
Mara vertelt: ‘Wat was ik trots op mijn chemomutsje en wat voel ik mij weer rijk met mijn nieuwe haartjes!’ De eerste keer dat ik haar ontmoette, kwam ze met een chemomutsje, maar ze kiest er later voor om kaal op pad te gaan. Moedig en gedurfd, en het leidt tot een mooie en warme ontmoeting met een klein meisje bij de supermarkt: ‘Kijk eens mama, die mevrouw heeft geen haar.’ ‘Wat zijn kinderen toch heerlijk eerlijk’, antwoordde ze. De moeder kijkt instemmend en zegt: ‘Heel herkenbaar, hoor! Ik had het zelf ook.’

Ik hoop dat ik je nu bemoedig om écht met anderen in gesprek te gaan. Mag ik je uitnodigen? En als de reactie is dat het op dat moment even niet uitkomt, weet ik zeker dat je voor dat moment wordt afgewezen. Niet jij als mens!
De balans tussen wat energie vraagt en wat energie geeft is erg broos. Zo kan iemand uitzien naar een feestje en daar vooraf en daarna een hoge prijs voor betalen. Het is een forse aanslag op de energie en vraagt veel hersteltijd (en dat is misschien wat jij niet ziet).

Voel je welkom bij Robijn huijs, inloophuis voor mensen met kanker en hun naasten in Assen.

– Cees van der Boom