Wanneer een ouder ziek wordt, heeft dit een grote impact op het kind. Kinderen voelen veel meer dan je je als ouder realiseert. Je kunt emoties, ruzies en spanningen proberen weg te nemen, maar vaak lukt dit niet helemaal. Als je hier geen woorden aan geeft, kan dit voor onduidelijkheid zorgen. Het kind voelt dat er iets is, maar wat je zegt komt niet overeen met je gedrag.

Erover praten is dus heel belangrijk. Het is gezond voor kinderen om te zien dat er emoties horen bij diverse situaties. Neem je kind daarom mee in het proces en vertel dat mama of papa ziek is. Je mag best laten zien dat het wat met je doet, zonder de lading bij je kind neer te leggen. Als de ouder heel zwaar omgaat met zijn of haar ziekte, kan het kind dit overnemen. Het kan dan helpen om even te knuffelen, samen te tekenen of een boekje te lezen: momentjes van lichamelijk contact en samenzijn.

Jouw kind, jouw spiegel
Als ouder word je vaak gespiegeld in je kind. Bij het onderzoeken van bijvoorbeeld boosheid is het daarom goed om te weten of het bij het kind of de ouder hoort. Hoe uit jij je boosheid en hoe ga jij hiermee om? Het overkomt iedereen weleens: je staat tegenover elkaar en opeens ontstaat er een soort kortsluiting in je brein. Onbedoeld reageer je heel boos op elkaar en is er geen ruimte meer voor logisch nadenken. Als je daarin bewustwording en een andere manier van reageren creëert, heb je een heel andere uitkomst. Erken de gevoelens van je kind. Daar heb je zoveel mee gewonnen.

Erkennen, niet bevestigen
Voor angst geldt hetzelfde: erken de angst, maar ga er niet in mee. Als je kind bang is voor een draak in zijn kast, hoef je hier niet in mee te gaan. Dan geef je onderliggend het signaal: er kan een draak in de kast zitten. Als ouder wil je graag geruststellen, maar dit kan een valkuil zijn. Let daarom op dat je je kind niet bevestigt in iets wat er niet is. Luister wel naar je kind en geef die erkenning en warmte die het nu zo nodig heeft.

Negatieve patronen doorbreken
Kinderen ervaren een scala aan emoties, maar kunnen hier vaak nog geen woorden aan geven. Als een kind heel erg in zijn of haar hoofd zit, helpen contactoefeningen om weer een balans tussen voelen en denken te krijgen. Door emoties te leren benoemen en herkennen, maar ook door gedachten te onderzoeken: kloppen je gedachten wel? Wanneer je kind zich ervan bewust is dat gedachte, gevoel en gedrag met elkaar samenhangen, kan hij of zij deze gedachten uiteindelijk bijsturen. Zo kun je negatieve patronen doorbreken: van een negatieve (rode) gedachte naar een positieve (groene) gedachte.

Over Kien Kids
Nienke Dekker: ‘Als kindercoach ga ik in gesprek met kind én ouder. Elk traject en elk gesprek is anders. Ik speel gevoelsmatig in op een moment, dat volg ik en observeer ik. Ouders spelen een belangrijke rol in het proces. Je kijkt niet alleen naar het kind, maar het hele systeem rondom het kind. Wanneer je alleen het kind coacht, verandert het systeem niet mee. Als ouder zit je vaak zo diep in een bepaalde situatie dat je geen helikopterview meer hebt: je kunt niet op een afstandje kijken en zien wat er nodig is. Daarvoor ben ik er. Ik ben geen psycholoog, ik ga niet diep graven, maar ik bied praktische begeleiding aan ouder en kind.’